Radom

Znowu siedzę na tej ławce, znowu patrzę na ten świat
Jakbym nigdy nie wyjechał, jakby zawsze było tak
I choć tyle się zdarzyło, i choć prawie wszystko mam
Czasem tęsknię tak, czasem czegoś mi brak

Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, co powiedziałbym?
Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym
Że choć wszystko mam, czasem tęsknię tak, czasem bardzo chcę

Przez zielone korytarze
Z głową pełną marzeń
Znów przebiec chcę
Nic nie wiedząc wciąż o sobie
Nie wiedząc nic o tobie
Wciąż wierząc w cud

Przez zielone korytarze
Z głową pełną marzeń
Znów przebiec chcę
Nic nie wiedząc wciąż o sobie
Nie wiedząc nic o tobie
Wciąż wierząc w cud

Tu gdzie wszystko się zaczęło, tu gdzie był mój cały świat
Tutaj była pierwsza miłość, pierwsza strata, pierwszy strach
Znowu siedzę na tej ławce, wspominam tamten czas
I jeszcze tyle chcę, jeszcze tyle mi brak

W tym dziwnym mieście, gdzie największe są sny
Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym
Że choć wszystko mam czasem tęsknię tak, czasem bardzo chcę

Przez zielone korytarze
Z głową pełną marzeń
Znów przebiec chcę
Nic nie wiedząc wciąż o sobie
Nie wiedząc nic o tobie
Wciąż wierząc w cud

Przez zielone korytarze
Z głową pełną marzeń
Znów przebiec chcę
Nic nie wiedząc wciąż o sobie
Nie wiedząc nic o tobie
Wciąż wierząc w cud

W tym dziwnym mieście, gdzie największe są sny
Gdybym spotkał siebie z tamtych lat, to powiedziałbym
Że choć wszystko mam czasem tęsknię tak, że aż skręca mnie
Czasem bardzo chcę, że aż skręca mnie

Pamiętam, pamiętam
Pamiętam, pamiętam
Pamiętam, pamiętam
Pamiętam, pamiętam