Zehir

[Verse 1: Afra Yaşar]
Ne kadar yorgun bu şehrin her köşesinde
Anılarım, hayallerim, çocukluğum benimle
Nereye baksam kabuk tutan yaralarım acıyor
Nereye baksam kabuk tutan yaralarım acıyor

[Chorus: Afra Yaşar]
Bu şehir bana dar, duvarlar üstüme geliyor
Her kaldırımda ayak izleri
Bu zehir kanıma karışıyor, insan deniyor
Yine kendi kendine yeniliyor

[Verse 2: Şiirbaz]
Saatlerini özgürlüğe kuran çocuklar her şeyin farkındalar
Cinayet, uyuşturucu artık oyun parkındalar
Tüm masum ölümler bu puşt düzenin çarkındalar
Yalnızca TV'lerde adalet ve kalkınma var
Sistemin ayağı tekler
Cehennеm sakinleri cennetin duvarlarında bayağı bеkler
Yalnızca etten ibarettir hayalinin çalındığından bihaber yaşayan hayaletler
Zevk veren maddelerle boşluklarını doldururken genç bedenler
Bununla servet yığarlar bu zaafı keşfedenler
Bu ilüzyona kananlar er ya da geç "keşke" derler
Genelde sahtekar çıkar üç alıp beş verenler
Bi' sokak kadını, cebinde mavi kimlik
Bi' sokak lambasının gururuyla dimdik
Bi' sokak köpeğiyle dertleşiyor şimdi
Bi' sokak ötede siyah bi mercedes durdu, bindi

[Chorus: Afra Yaşar]
Bu şehir bana dar, duvarlar üstüme geliyor
Her kaldırımda ayak izleri
Bu zehir kanıma karışıyor, insan deniyor
Yine kendi kendine yeniliyor