Zanhaye Pelastici

[بخش اول]
من یه زنم که اینبار با احساس نیست
من یه مانکنم از جنس پلاستیک
من همونم که ۳۰ سال تو انباری بودم
و با هر نگاهی محکوم به همخوابی شدم
اون که رفتار می‌شه باهاش عین بَرده
اون که ارزش قانونی‌اش نصفه مَرده
من دنیام کبود، هم رنگ چشماتن
و هر روز طعمه‌ی گشت ارشادم
یه زنم که همیشه یه مَرد بوده
اون که یک تنه زندگیشو چرخونده
بگو دردهامو به کی بگم انصافا
من قبل از این‌که زن باشم انسانم
حاملم
از حجاب، زندانی محترم
از آزار جنسی دخترم
از پیکر شوهرم که فرسوده
از خدایی که پسرمو ترسونده
از سُنت وحشی، از سرنوشت
سرکوب شدم و غیرت شکل گرفت
واسه جنگیدن اشعار فروغ هست
ببین هزینه‌مون نسرین ستودست
ولی چقدر شناختیمش؟ چقدر شناختیمش؟

[کروس]
باید محکم باشم عین پتک آهنگ
لب و دهنمو دوختن از اول
سوخت مثه شمع چون که مجبوره
شدیم یه زن با زخم‌های مَردونه

[بخش دوم]
من یه زنم که دوست داره مستقل باشه
حالا دنیامون هر چقدر که مستبد باشه
من یه انسانم اما محکوم به زن
چون با مردمی در افتادم نامرد بزن
با اون مادری که دخترش تو زندان خوابه
تو اون خونه‌ای که پدر یه زندانبانه
بگو دمش گرم، مگه چند نفرن عین من تو کشور
آه زخمیم، قَد زن شدنم قد سختیاش
قد هشت سال جنگ قد زخمی‌هاش
قد صادرات زنان به سمت عرب
قد فحش خوردنم زیر مشت و لگد
بگو مسئولِ این همه جنایت کیه؟
تو این کشور لعنتی حق‌ام چیه؟
نه من نقطه‌ای ضعیف روی بختتم
و نه عروسکی مضطرب روی تختتم
من نه خیلی ساده و نه خیلی لاتم
و نه اسیر نیم وجب لای پاتم
من یه زنم که دوست داره مستقل باشه
حالا دنیامون هر چقدر که مستبد باشه

[کروس]
باید محکم باشم عین پتک آهنگ
لب و دهنمو دوختن از اول
سوخت مثه شمع چون که مجبوره
شدیم یه زن با زخم‌های مَردونه