Υπερ-Αξιοπρέπεια (Too much Self-Respcet)

Οι περιστάσεις κάνουν τα άτομα, τα άτομα περιστάσεις
Θα μάθεις να φωνάζεις, αμέσως μόλις σκάσεις
Κάτι για αντιφάσεις, κάποιος, κάπου μου ‘πε
Πίνουν μπούμπλε για να κλέψουν, κλέβουν για να πιούνε μπούμπλε
Σπρώχνεις; Σπρώξε. Τα όρια της τέχνης
Ή την τέχνη απ’τα σκαλιά, ή απλά ψόφα ερασιτέχνης
Βλέπεις στην γειτονιά μιά άλλη ψυχοθεραπεία
Πιάσ’την τύχη απ’τα μαλλιά, κι ας κάνει χημειοθεραπεία
Ειρωνεία ή ηρωίνα; Πώς την βγάζεις στην Αθήνα;
Στο τμήμα λέν’ την άκρη σου «Υπάλληλο Του Μήνα»
Κι έσυ ψάχνεις την κομπίνα;! Γεννήθηκες σ’αυτήν, μαλάκα
Πιάσ’την καραμπίνα και σκέψου μια αστεία ατάκα
Πώς σκατά να ζεις αν άλλος ζει απ΄την ζωή σου;
Κομμάτια ηθικής σου επιπλέουν στον εμετό μας
Θυμάμαι το μέλλον πιο καθαρά απ’το παρελθόν μας
Και ψάχνω κάποιο τίτλο για το σάπιο προϊόν μας

Υπεραξιοπρέπεια
Ψόφησε η ευπρέπεια
Σκοτώστε τα παιδιά της, σκοτώστε την συνέχεια
Σκατά στην οικογένεια, σκατά και στην ευγένεια
Υπεραξιοπρέπεια

Οι μισοί μου φίλοι ψάχνουν ζα, οι άλλοι μισοί δουλειά
Κι όλοι μαζί γελάνε δυνατά, αν τους πεις για «ανθρωπιά»
Το αίμα νερό δεν γίνεται, μα γίνεται λεφτά
Και φυσικά σου αφήνουν λίγο, για άλλη αφαίμαξη μετά
Θα λέγαμε αλήθεια, αν δεν ήταν ρουφιανιά…
Τώρα καίμε σκουπίδια, με πεταμένα μωρά
Πολιτικά ορθά, λέμε «τράκα» την ζητιανιά
«σύντροφοι», «συμπολίτες» γίνονται, αν βγάλεις στερητικά
Γυρίζω τα μάτια, να τσεκάρω το μυαλό μου
Χθες είδα σε ψύχωση απάνω τον κολλητό μου
Κι εγώ, όσο με θυμάμαι, βλέπω σ’άλλους τον εαυτό μου
Κι η πόλη όσο κοιμάμαι σχεδιάζει τον θάνατό μου

Υπεραξιοπρέπεια
Ψόφα με ευπρέπεια
Σκότωσε τα παιδιά σου,σκότωσε την συνέχεια
Σκατά στην οικογένεια, σκατά και στην ευγένεια
Υπεραξιοπρέπεια