YAHIKO (REMIX)

[Verse 1]
Κοιτώ και βλέπω ανατολή, το σήκωσε το φως ο ταξιθέτης
Και πότισα με κοκκινο τη γη σαν καλλιτέχνης
Κάτω από τη μάσκα μου είμαι νέκρα
Τώρα στα μάτια κοιτάμε βρόμα και γίνε πέτρα
Όπως το ζω και το ανασαίνω, δε φτάνει το να γράψεις δύο σελίδες επιπλέον
Η μέρα σβήνει, η νύχτα φανερώνει ολα αυτά που η μέρα κρυβει απο την πόλη των αγγέλων
Όλη η αγέλη μου είναι klepto, δικάζω τον Θεό σε πεντε γύρους δέκα λέπτων
Κάτω από την σκιά του δράκου, συνεπής στο ραντεβού μου με το θάνατο αντιπάλου

[Chorus]
Ομίχλη πέφτει χαμηλά σε ψιλοτάβανα
Δεν κολυμπάτε στον βυθό και σε βαθιά νερά
Κρυφοκοιτάτε σαν παιδιά την αντανάκλαση
Όμως πότε δεν το ακουμπήσατε, κομπάρσοι
Κρατά δυνάμεις για το τέλος
Μόνο στο τέλος θα φανούν οι νικητές
Ο διάβολος στη γη μου περπατά μετανιωμένος
Γιατί επιστρέφω κάτι νύχτες σαν κι αυτές

[Verse 2]
Η μόνη σκέψη μου είναι τράβηγμα
Εκείνοι που με νιώθουνε χάνονται τα χαράματα
Μισώ τον κόσμο αλλα
Σ' αγπησα για δύο λεπτά κι αυτό χωρίς να το 'θελα, συνήλθα πιο μετά
Τα μάτια μου ανοιχτά, τα λόγια μου βαθιά μα λόγια απλά
Η γλώσσα και τα χέρια μου χρυσά, το πρόσωπό μου flat
Φωνάζω και σηκώνω πυρκαγιά
Βουτηξαμε τη γλώσσα στη φωτιά
Ταξίδι με τα βηματα ασυγχρόνιστα στη σφαίρα
Προίκα θέλω πριν τα δώδεκα χιλιόμετρα
Πήρες το φως για δεδομένο, τότε σ' το 'κλεψα
Πήρα τη δεύτερη στροφή γιατί δε χώρεσα
Το σκοτάδι στο μυαλό μου μ' έχει αλλάξει
Ξέρω πως κάτι πίσω από το σκοτάδι κάτι υπάρχει
Μετά τη μάχη είμαι δεμένος στο κατάρτι
Αλλιώς ποτε δεν ξαναβλέπω την Ιθάκη
Αθήνα - πόλη των νεκρών με απόδοση 1.70
Γυρίζω μ' ό,τι κλέβω απ' το παλάτι
Πήρα τη δύναμη του κτήνους κόβοντάς το
Το να μου πούνε «Σ' αγαπώ» δεν το 'χω ανάγκη

[Chorus]
Ομίχλη πέφτει χαμηλά σε ψιλοτάβανα
Δεν κολυμπάτε στον βυθό και σε βαθιά νερά
Κρυφοκοιτάτε σαν παιδιά την αντανάκλαση
Όμως πότε δεν το ακουμπήσατε, κομπάρσοι
Κρατά δυνάμεις για το τέλος
Μόνο στο τέλος θα φανούν οι νικητές
Ο διάβολος στη γη μου περπατά μετανιωμένος
Γιατί επιστρέφω κάτι νύχτες σαν κι αυτές

[Chorus]
Ομίχλη πέφτει χαμηλά σε ψιλοτάβανα
Δεν κολυμπάτε στον βυθό και σε βαθιά νερά
Κρυφοκοιτάτε σαν παιδιά την αντανάκλαση
Όμως πότε δεν το ακουμπήσατε, κομπάρσοι
Κρατά δυνάμεις για το τέλος
Μόνο στο τέλος θα φανούν οι νικητές
Ο διάβολος στη γη μου περπατά μετανιωμένος
Γιατί επιστρέφω κάτι νύχτες σαν κι αυτές