Yade Gozashte

؛[قسمت اول]؛
آدم که یاد گذشته هاش میفته
چشمانش از گریه اشکآلود میشه
تصویری از روزهای رفته میبینه
که در اون هر چهره ای نابود میشه
هر پرستویی که به سویی میپره
خبر پایون فصلی رو میبره
هر گل تازه ای که چشم باز میکنه
به خودم میگم که این نیز میگذره
میگذره، میگذره، میگذره، میگذره

؛[قسمت دوم]؛
کوچه های خاکی طهرون، قدیما
پر ز آواز نشاط بچه ها بود
شهر فرنگی توی اون دنیای کوچک
قصه هاش شیرین ترین قصه ها بود
هر پرستویی که به سویی میپرید
خبر آغاز فصلارو میشنید
هر گل تازه ای که چشم باز مینمود
شاهد روزای خوب کودکی بود
کودکی بود، کودکی بود
کودکی بود، کودکی بود