Shab

؛[قسمت اول]؛
گر تو را بخت یارا
نه چندان به کام است
ور تو را گوشه ی تیرگی ها مقام است
اشک و آهت نبخشد
پناهی که دنیای ما را
عشق می باید این روزگاران خدا را

؛[قسمت دوم]؛
هرچه خواهی تو از لطف او آرزو کن
چاره ی خویش را از دلت جستجو کن
دامن افسردگی ها رها کن که بای
بر نگیرد زدوش تو اندوه آری

؛[قسمت سوم]؛
چون کبوتر بزن، پر بزن پر که گوئی
از نشستن تو یارا مرادی نجویی
پر بکش سوی روشنی ها که شاید
از پس تیرگی ها آفتابی در آید