Viastika Filia

Μην βιάζεσαι να ανάψεις
Τα φώτα τα σβηστά
Θα γίνουμε χειμώνες
Θα αποδημούν φιλιά

Ας γίνει το σκοτάδι
Ασπίδα της στιγμής
Μέχρι να κοιμηθεί το χάδι
Που κυλά
Στα μαλλιά
Κι ύστερα βρες
Τις εκβολές
Πριν να γίνουν πουλιά

Μήν βιάζεσαι να φύγεις
Απ’ το κρεβάτι μου
Σημάδεψα για σένα
Το μονοπάτι μου

Άφηνα ένα στίχο
Σε κάθε βήμα μου
Και γκρέμισα μεμιάς τον τοίχο
Που έχτιζα
Κι έλπιζα
Να μη με βρουν
Κι ας μ’ αγαπούν
Άλλα φιλιά βιαστικά

Θα ‘ρθει, θα δεις, μια μέρα
Θα πεις «γεράσαμε»
Στα δάχτυλά μας βέρα
Όσα περάσαμε

Εσύ κι εγώ φτιαγμένοι
Με ίδια υλικά
Κι ας μοιάζουμε σαν δύο ξένοι
Στον σταθμό
Τον στερνό
Τρεις συλλαβές
Τρεις χαρακιές
Στα βαριά μας φτερά