Τζών Λοκ (John Locke)

Ισορροπία της ζωής, πριν να φτάσει στο τέλος
Και όμως γίνεται ο ασθενής να βρήκε σθένος
Πιο πολλά ερωτηματικά θα έχει ο διαβασμένος
Το γράφω και νιώθω επικηρυγμένος

Λίγο πριν αναίσθητο με βρουν
Κι είμαι γάτος δεν χάνω το ένστικτο του κυνηγού
Δεν ψάχνω ομοϊδεάτες μα τα ένστικτα
Ψάχνουν τα τραφούν, να ζουν, να ευδοκιμούν

Τι συμβαίνει τι είδες και σε ποιους λείπεις
Ότι κι αν γίνει δε βγάζει τις ρίγες η τίγρης
Πιο πολύ εκτονώνομαι όταν στα λέω με ύβρις
Είπα αν το βγάλω θα σκάσει σαν κομήτης

Όλοι ζητάνε κάτι και έχουνε ανάγκες
Και έχω δέκα ιδέες και άλλα δέκα bangers
Οι νευρώνες μου θα ανάψουν του mic τις λάμπες
Και οι αγώνες μου γεμάτοι χαρές και διαμάχες

Τόσο φωτεινό μέσα στο βράδυ
Που μία ματιά άμα αν ρίξεις να 'σαι σίγουρος πως θα ακτινοβολεί
Κατά κάποιο τρόπο
Κατά κάποιο τρόπο
Κατά κάποιο τρόπο
Κατά κάποιο τρόπο

Ο δίσκος κοντεύει την ατμόσφαιρα της γης
Και το πιστεύω θα 'ναι δολοφόνος κατά συρροή
Κατά κάποιο τρόπο
Κατά κάποιο τρόπο
Κατά κάποιο τρόπο
Κλείδωσε το στόχο

Καλλιεργώ τη σοδειά μου μέχρι να ανθήσουν νότες
Άμα μπεις εδώ, θα σε εντοπίσουν διόπτρες
Πριν τους αδερφούς να επικηρύξουν προδότες
Πριν το κάνεις pop, πριν σε κυνηγήσουν promoters

Είδα το μέλλον, πριν να δω τις πιθανότητες
Ματιά αγγέλων και σκέψεις κακόβουλες
Αυτός ο εγκέφαλος έχει ιδιαιτερότητες
Κι είναι εγκέλαδος το beat θέλει ακρότητες

Έδωσα μια χειραψία με τον Ύψιστο
Και του 'πα θα ξανάρθω, μα είμαι κεφάλι αγύριστο
Έδωσα μια χειραψία με τον Ύψιστο
Και του 'πα θα ξανάρθω, μα (δεν με βλέπεις καν)

Φέρε να δω το εγκεφαλογράφημα τι γράφει
Βλέπεις ηλεκτρομαγνητικά ξεπερνάω τη στάθμη
Ούτε μίσος ούτε αγάπη
Ίσως να υπάρχει κι αναστήθηκα απ' τη στάχτη

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας
Το κουτί της Πανδώρας ποιος θα τ' ανοίξει
Αυτή η βροχή θυμίζει μίσος, μα και έρωτα
Κι αυτός ο δρόμος όλο κάτι μου θυμίζει

Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας
Το κουτί της Πανδώρας ποιος θα τ' ανοίξει
Αυτή η βροχή θυμίζει μίσος, μα και έρωτα
Κι αυτός ο δρόμος όλο κάτι μου θυμίζει