Γείτονες (Geitones)

Αίματα παντού, εγώ πεσμένος στα πατώματα
Δε τα θυμάμαι όλα, μα θυμάμαι στιγμιότυπα
Πετσέτα στο κεφάλι να μειώσω το αιμάτωμα
Ποιος θεός με έριξε και που είναι η εξώπορτα;

Οι τραυματιοφορείς μου κάναν ερωτήσεις
Να με ρωτάνε, άμα μπορείς να περπατήσεις
Εγώ δεν είχα κρίσεις, δεν είχα απαντήσεις
Μεταφέρθηκα στην κλινική για εκτιμήσεις

Έκανα αξονική κι είπα ανάθεμα
Να δουν αν έχω κάπου εσωτερικό αιμάτωμα
Έπειτα μαγνητική και είχα νοσηλευτεί
Και το αποτέλεσμα φαινότανε ξεκάθαρα

Μου είπαν κρίμα και πως θα είχα ένα
Με ενάμιση μήνα ζωής, πριν να μπω μνήμα
Είπαν πως πρέπει να εγχειριστώ το συντομότερο
Με όγκο στον εγκέφαλο εγώ, να πάρουνε το δείγμα

Με βάλανε να υπογράψω χαρτιά (Τι;)
Ότι μπορεί να μην μιλήσω ξανά (Ok)
Ότι μπορεί να πάθω κόμμα εγκεφαλικά
Ή να πεθάνω απ την κρανιοτομή απλά

Με ρώτησαν δυο γιατροί αν είμαι αμφίχειρας
Τους είπα ναι και μου παν είναι θετικό (Γιατί;)
Δεν φοβόμουνα γελούσα σαν ειρωνίας
Κι αυτοί το ερμηνεύανε σαν κάτι ηρωικό

Μου είπαν πως τα ημισφαίρια, (Πως δουλεύουνε;)
Δουλεύουν διαφορετικά σαν έννοια (Ok)
Πως έχω πιθανότητες να ξυπνήσω αλώβητος
Τους είπα θα το δούμε στην συνέχεια

Οκτώ ώρες πήρε η εγχείρηση
Εκεί ξύπνησα, επανήλθε η συνείδηση
Αρτιμελής και υγειής στην ολοκλήρωση
Αυτοί είπανε θαύμα με συγκίνηση

Γάζες στο κεφάλι, ράμματα το μισό
Σαν να έβλεπα το Α και το Ω στον φακό
Μόνος μου μάθαινα πως να ξαναπερπατώ
Μου έμοιαζε πρωτόγνωρο ότι και να σκεφτόμουν

Την μια μέρα οκτώ χρόνων την άλλη δώδεκα
Την άλλη δεκαέξι, μοιάζει σαν θαύμα ολότελα
Τα ένστικτα επιβίωσης στην καθημερινότητα
Να λειτουργήσουν με τόση ακρότητα, αλήθεια

Δεν αποτυπώνεται με μερικές λέξεις
Απ το κεφάλι δεν βγαίνουν εμμονικές σκέψεις
Αν ήθελες όντως μια συμβουλή η πιο καλή
Που έχω να σου πω, σε εσένα να πιστέψεις

Αποθεραπεία, δύναμη η αδυναμία
Δείχνοντας ότι δεν σπάει εύκολα η πανοπλία
Η ζωή που έχουμε ίσος να είναι μια
Μα εμείς θα μείνουμε αθάνατοι στην ιστορία