Τρυφερή Σκιά (Tryferi Skia)

Αναστενάζεις και τότε ανοίγουν
Οι πόρτες μόνες τους σ’ όλη την πόλη
Κοιτάζεις μέσα˙ χλωμά ζευγάρια
Μες στο ψυχόδραμα και στη φορμόλη

Πολλοί κοιμούνται και τα σεντόνια
Είναι παγόβουνα πάνω στις πλάτες
Ο γδάρτης ύπνος θα τους πουλήσει
Για φραγκοδίφραγκα στους εφιάλτες

Θέλεις να τρέξεις σε κάθε σπίτι
Και, μ’ ένα άγγιγμα, να συνεφέρεις
Τους τρομαγμένους που κυνηγάει
Σε κάθε βήμα τους ο Ιαβέρης

Δε θα σε δούνε. Κανείς δε βλέπει
Μια τρυφερή σκιά που, εδώ και χρόνια
Έχει ξεχάσει να συμπονέσει
Ένα αντίστοιχο,δικό της σώμα