Toz

[Verse 1]
Bu derime işleyen okyanus serinliği
Kimlik bunalımına tabi birkaç film repliği
Taradığım alandan yüzüme ilişir ne bir iz ne bir toz
Kurduğum cümlenin daha da devriği

Mesafelere olan kinimin daralmış çemberi
Sabır da bir yere kadar derim umut da bir yere kadar
Bu bardak dolmuyor dolsa dahi ederi gideri kadar maalesef
Geleni gideni kadar

Ölüm hak dudaklarımda demirden bir tat durur
Ve kızıla döner retina örneği
Şimdi son bir şans daha bir daha geriye dönmeyin
Delirme arifesindе hazır kıta gömleğim

Ve doğruluğunu yitirmiş bir kahinin
Acıma duygusundan sıyrılıp son sigarasına talibim
Yani kanı bozuk bir coğrafyanın hamisi
Kalır mıyım gider miyim nе değilim ve dahilim

Ne kar ne iz yolumu bulmak adına takip ettiğim bu sis
Belli belirsiz simalar haznesi
Kafam düşer boynumdan kanyona
Devir değişti artık ateş ile barut yan yana

Tutsağım mayına bastı beynimin sol lobu
Adımı gömdüğün lambadan çıkart beni derim ki yorgunum
Damarlarımı tıkayan vefa benim bayrağım
İnmedikçe insanım ben tatmadım hiç korkuyu

[Nakarat]
Şimdi bakıyorum da oyuktan eksilen tek parça
Başıma bela sabahlardan odama düşen korkuluktu
Şöyle bakıyorum da yorgunluğuma aldanıp
Bir cümle kurarsam diye bu sefer susarsam diye

İtirazım olmaz bak yeminler olsun
Kimliğimde adıma karşılık gelen ne var ise unuttum
Şimdi soruyorum kendi kendime
Bu iskeletten tekrar insan olur mu

[Verse 2]
Tabiatında var olan bu rutine bağlı halatlar ile kan pompaladım
Bu şehir beni sokaklarında unuttu ve lakin bende yüzüne konuştum
Mukadderat yanmışız
Biraz tamahkar ne lanet vapurundan
Ne boktan travmayan faydalandım

Burada Merkür kadar bayır var
Teleferik ise kahraman taşır limandan
Kadifekale'nin en köhne kanyonuna
Dedim ya yanmışız ateşin harlısı

Cebinde afyon saklı şurada köşe başında kansızın
Tevafuk eder aynı dolmuşta gölgemiz
Nasılsın hakaretine tabiyim
Uyandım ansızın

Ve şehrin ortasında bir karartı
Boynumdan içeri sızan soğuğa karşı dayandım
Mülteciler bozuk lisanı ile yoldalar oradalar
Kaybolmak na mümkün na mümkün anlarsın

[Nakarat]