Ketum

[Verse 1]
Uzak, krematoryumun en kuytu bölgesi
Ceket cebimde dört mevsim öncesi
Gökten asalet düşerse bil ki yarımdır
Tadını kaçıran martılar, saatin kum haznesi
Sakız kıvamı karakterine yakışır ölmesi
En ücra kıyısında tek gömülmesi
Düzenli düzensiz sancı biriktir yastığa
Yarım akılla ölme kurtuluşuna mani olmasın

Her yenilgi aynı. ilki hariç tek düze
Düşerken gölgemin bileşkesine karşı ladesim
Bu sokak ve dahası eriyorken yer küre
Adını unuttuğum caddeler kadim mukaddesim
Unutma bastığın kıta felakеt çemberi
İçine düşеn kafamı kurtarmak mı? İmkansız derim
Hınca hınç insan dolmuş caddenin başında
Bittabi uzak kokundan kokan irkilip derim

Tuhaf, kokun paslı bir oyuk
Payıma düşen kabuk tas tamam
Ne eksik ne fazla
Karınca mabedim dolapta yapışkanlar
Usulca konuşanlar, unutulmuş Plütonlar
Onlar işte orda, daha garip yanıyla hayatın
Derme çatma bayağıdır
Yani ez cümle demliğim tam tadında bırakılırsa
Bana asla şarkılarla gelmeyin

[Nakarat]
Bu karadelik açılır mı bilmem ancak
Biçare beklemek sıkıntının yan etkisi
Yine de midemde tam buradan haberler
Uzaktan görenler görürler görürler

[Verse 2]
Planı yapılı hafta sonları
Matem tutar 10 senedir giymediğim kramponlarım
İçime karartır nedense sesimin yüksek tonları
Kışta geldi uzun gelen kazak kolları
Tıynetine tükürdüğümün bayırları
Doğar koynumda güneş başımdan al kolları
Hakkım olanı aldım soran olursa şayet
Bir gün öleceğim muhakkak beni böyle hatırlayın

[Nakarat]
Bu karadelik açılır mı bilmem ancak
Biçare beklemek sıkıntının yan etkisi
Yine de midemde tam buradan haberler
Uzaktan görenler görürler görürler