K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
Τραίνο που πας; Στο χρυσό δειλινό
[?]
Τα όνειρα μου εσύ τραίνο κουβαλάς
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας
Όταν περνάς γίνομαι ένα παιδί
Κάθε σταθμός ένας δρόμος φύγεις
Τα όνειρα μου εσύ τραίνο κουβαλάς
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας
Σαν την κλεψύδρα που δεν σταματά
Αδειάζει ο χρόνος γεμίζει ξανά
Είναι η αγάπη μου μια μακριά
Μέσα από το τούνελ ο αέρας φυσά
Από την ομίχλη καλοκαίρι θα 'ρθει
Και μέσ' το φως η ψυχή θα ενωθεί
Τα όνειρα μου εσύ τραίνο κουβαλάς
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας
Κανείς δεν ξέρει που πας