Τέλος Πάντων (Telos Pantwn)

[Verse 1]
Κάθομαι ώρες με δυο ηχεία για συντρόφια
Και σκέφτομαι καταστάσεις και πρόσωπα που φύγαν δεν υπάρχουν πια
Δεν υπάρχουν κενά στη μνήμη μου
Καρέ-καρέ όσα είχαμε πει περνάνε κι αυξάνονται οι χτύποι μου

Η ψυχραιμία μου μια αν τη χάσω χάθηκα
Αρπάχτηκα με άτομα που κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλο τους
Μα η ηχώ τους ακόμα αντηχεί στο κεφάλι μου
Και ψάχνω να αφαιρέσω από όλα τα σωστά τα λάθη μου

Κι αλήθεια πίστευα πως το αποτέλεσμα θα είν’ θετικό
Μα κάθε φόρα κατέληγα σε αρνητικό αριθμό
Έτσι μ’ αλγόριθμο σ’ αυτόν τον αργό ρυθμό
Αρχίζω απ’ το μηδέν κι ας ξέρω ήδη που θα βρεθώ

Αφού η ελπίδα μου αναγραμματισμός ήταν της λεπίδας που
Χάραζε σταθερά την καθοδική πορεία μου
Μα αν αγγίξεις το πάτο έχεις πλήρη επίγνωση του ύψους
Κι αυτό μικρή μου είναι η θεωρία μου

Έτσι ξέρω τα όρια μου
Κι αν χρειαστεί τα υπερβαίνω και πηγαίνω όπου μου λέει η καρδιά μου
Έτσι κι αλλιώς το μυαλό μου με εγκατέλειψε
Η καημένη η λογική μου με όσα είδε παρέλυσε

Πλέον ολοκληρώνω με ένα “τέλος πάντων”
Δε κάθομαι πια να αναλύσω τα γεγονότα μάλλον
Γιατί μου ‘φάγαν χρόνο και χώρο πολύτιμο
Αγόρασα την ηρεμία και πλήρωσα το αντίτιμο

Τιμώ κάθε τι που μου δίνει κίνητρο
Φίμωτρο δεν έβαλα ποτέ ότι με σκότωνε το έλεγα
Τα λόγια μου τα πέταγα κι ας ητανε μαχαίρια
Μα τα πιο κοφτερά μου μειναν στα χέρια

Ενέδρα αυτή η σελίδα πίστεψα πως σε είδα
Και πλησίασα τα πάντα θυσίασα για να μείνουν όλα ίδια
Μα δάκρυα ποτέ δε με συγκίνησαν
Μαζί με τους ανθρώπους που τα έριξαν κι αυτά κύλησαν