Κρυφτό (Krifto)

[Verse 1: Jako]
Βγήκα μια βόλτα ν’ ανασάνω πάλι
Μ’ Ακουστικά βαθειά στα αυτιά κι υψωμένο κεφάλι
Πάλι στη πάλη μα η ζάλη έχει αφανιστεί
Κι όπου φύγει-φύγει η φρίκη πνίγηκε στο πι και φι

Γουστάρω να παλεύω μονός μου
Στο δωμάτιο αράζουμε εγώ κι ο πόνος μου
Μα αυτός κλεισμένος κρυμμένος μες στη ντουλάπα
Γνωρίζει πως αν σκεφτεί να βγει θα μπει ξανά αλλά ξάπλα

Οι μέρες μας κυλάν αργά
Πιστά αναζητούμε χαρά σα λαγωνικά
Λένε νικά όποιος μιλά λακωνικά
Μα αν πάρει φόρα το ρημάδι δε κλείνει δε σταματά

Δε σταματώ και δεν ελέγχομαι
Απέξω δείχνω χαλαρός μα μέσα φλέγομαι
Καίγομαι μα δε τρέπομαι σε φυγή
Δε ντρέπομαι για τη πληγή ας’ την εκεί να αιμορραγεί

Μες στην γενιά των τυφλών
Μες στη γενιά του οφθαλμού αντί οφθαλμό
Μου έχει μείνει το ένα μάτι μα τα βρίσκω μ’ αυτό
Κι οι τυφλοί δίχως ελπίδες γύρω μου παίζουν κρυφτό

[Verse 2: Βητα.Μι]
Στο γκρίζο πάτο της ζωής μου τόσα χρόνια
Βρήκα την δύναμη και στάθηκα στα δύο μου πόδια
Έκατσα σκέφτηκα μου χαμογέλασα και είδα πως
Το μόνο που έχει σημασία είναι να είσαι ζωντανός

Μην μένεις άλλο πια στα λόγια, εφάρμοσ' τα στην πράξη
Σιγά-σιγά με τον καιρό βάλ' τα όλα στη άκρη
Ό, τι σε τρώει, ό, τι σε τρομάζει , κι ό, τι θέλει να σ' αλλάξει
Εντάξει? Να δούμε η αντοχή μας που θα φτάσει

Μη φοβάσαι μείνε ζωντανός και κοιτά με στα μάτια
Αδελφέ μου, άμα χρειαστεί τα κάνω όλα κομματια
Φιλίες που χαθήκανε, κοπέλες που χαθήκανε
Υποσχέσεις ανεκπλήρωτες πάλι μόνο σε βρήκανε

Τα λάθη όμως είναι λάθη, πάλι, όπως και να 'χει
Μην κρύβεσαι πίσω απ' αυτά πουθενά δεν θα βγάλει
Κι εσύ θες να αλλάξουνε τα πράγματα μ' ένα συγγνώμη
Πώς ν' αλλάξει τόσο εύκολα αυτό που σε σκοτώνει?