Τα Παξιμάδια (Ta Paximadia)

Βαρκάρη του Αχέροντα
Σ’ έχουν ξεδιαλεγμένο
Να ’χεις μολύβι στην καρδιά
Στα μάτια νυχτερίδες
Κι όσους ρωτoύν για συγγενείς
Να λες πως δεν τους είδες

Ήρθα κι εγώ ένα πρωινό
Που `χαν τα χόρτα πάχνη
Μήτε στη βάρκα να ανεβώ
Ούτε για να ρωτήσω
Στην όχθη μόνο να σταθώ
Και να σου τραγουδήσω

Φοράει ο μέρμηγκας γυαλιά
Κι οι πέτρες έχουν γένια
Έχεις κι εσύ κακόμοιρε
Κουπιά σε μαύρα χάλια
Που μόλις πέσουν στο νερό
Λιώνουν σαν παξιμάδια