Συμβάντα (Symvanta)

[Intro: Παλιά Ψυχή]
Οι μέρες με ήλιο (μέρες με ήλιο)
Μέρες που τίποτα δεν κρύβεται στο φως (κρύβεται στο φως)
Κοιτάς (κοιτάς), μα δεν βλέπεις (μα δεν βλέπεις)
Είσαι κατά το ήμισυ τυφλός (το ήμισυ τυφλός)
Άνθρωποι (άνθρωποι), που τους τυλίζουν δισταγμοί (τους τυλίζουν δισταγμοί)
Που τους ξεφεύγουν στεναγμοί (ξεφεύγουν στεναγμοί)
Που ακούνε με προσύλωση (ακούνε με προσύλωση)
Πως ανεβαίνουν οι σφυγμοί (ανεβαίνουν οι σφυγμοί)
Πριν την τελευταία στιγμή (την τελευταία στιγμή)

[Verse: dPans]
Εδώ κρύβεται ό,τι με τον καιρό ποθώ
Απορώ πως μπορώ με αυτό το βάρος να ζω
Όλος ο κόσμος απ' την μια και από την άλλη εσύ
Και εγώ μετά βίας στην μέση ισορροπώ
Μακάρι να 'ξερες πόσο μισώ
Την στιγμή αυτή που αφέθηκα κι εσύ με συνεπήρες
Μακάρι να 'δινες έστω και το μισό
Από αυτό που κάποτε άνοιξα τα χέρια μου και πήρες
Πάνε οι μέρες που δεν γράφω γραμμές
Κι αναλογίζομαι τι άνθρωπος θα 'μουν χωρίς αυτές
Θα μπορούσα να πω όλα όσα θέλω
Αν αντί για στίχους περιοριζόμουν σε ματιές
Πες μου πως να ισορροπήσω
Όταν με το που μιλήσω για σένα θέλω να πω
Ενώ το σύμπαν γύρω μου ψάχνω τρόπο να εξηγήσω
Παλεύω να λύσω ακόμα τον κόμπο από τον λαιμό
Βρίσκω την άκρη μου μόνος μου από μικρός
Γιατί ο κόσμος τους καλούς κάνει στην άκρη
Κι από εκεί μαθαίνεις τα όχι τόσο σημαντικά
Να τα προσέχεις γιατί όλα κρύβουν κάτι
Η γλώσσα λύνεται, η σκέψη γδύνεται
Και εστιάζω σε μικρά συμβάντα ασήμαντα
Σε λόγου σχήματα, σε προθέσεις αινιγματικές
Στο σήμερα, σε παράλληλα σύμπαντα