Ασήμαντα (Asimanta)

[Verse 1]
Ανοίγουν οι πόρτες του βαγονιού
Αλλά μοιάζει σα να ανοίγει η αυλαία
Οι επιβάτες το κοινό του πλανόδιου μουσικού
Κι η κιθάρα του η μόνη του παρέα

Καλησπερίζει εύχεται υγεία κι υποκλίνεται
Στη μελωδία αφήνεται και η γλώσσα του λύνεται
Δεν υποκρίνεται, εσείς τον αγνοείτε
Μα δε θίγεται μαθημένος στο "δεν έχουμε φύγετε"

Γιατί δε βγάζεις για λίγο τα ακουστικά;
Να του δώσεις σημασία μόνο για λίγα λεπτά
Ως την επόμενη στάση δωσ' του ελπίδα
Ίσως τη χρειάζεται πιο πολύ από τα λεφτά

Για να 'μαι ξεκάθαρος ο σκοπός μου
Είναι να μας κάνω να αποκομίσουμε κάτι απ' τα λάθη του κόσμου
Γιατί τα ασήμαντα παίρνουν φωτιά τα βράδια
Και φωτίζουν τα σκοτεινά μονοπάτια εμπρός μου

[Chorus]
Δε νομίζω να, ξεχωρίζω μα
Όσα ζω δεν ειν' ασήμαντα
Όσοι σ' έχουν λένε πως σε προσέχουν
Σε κοιτούν πολλοί μα πόσοι σε βλέπουν

[Verse 2]
Ρωτάω εσένα εγώ δεν έχω απάντηση να δώσω
Αν είχα απάντηση το πρόβλημα θα 'χα λύσει ωστόσο
Βγάλε συμπέρασμα εσύ κι αν δε σ' αρέσει
Συγχώρεσε με δεν επιδιώκω να σε πληγώσω

Σε παρακαλώ μην το δεις εγωιστικά
Και μην το πάρεις τοις μετρητοίς και προσωπικά
Απλά μιλώ για όλα εκείνα που αγνοούμε
Για τα οποία νοιαζόμαστε υποθετικά

Σε μια προσπάθεια να είμαστε καλά
Δεν δίνουμε βάρος στα προβλήματα των άλλων
Κοιτάμε απ' το παράθυρο με τ' ακουστικά στ' αυτιά
Κι έτσι ξεχνιόμαστε προσωρινά

Για μένα τέρμα, είπα να κάνω μια διαφορά
Και τα αδιάφορα να δω κάπως διαφορετικά
Έτσι προσέχω τους πλανόδιους μουσικούς στα βαγόνια
Δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά

[Chorus]
Δε νομίζω να, ξεχωρίζω μα
Όσα ζω δεν ειν' ασήμαντα
Όσοι σ' έχουν λένε πως σε προσέχουν
Σε κοιτούν πολλοί μα πόσοι σε βλέπουν

[Chorus]
Δε νομίζω να, ξεχωρίζω μα
Όσα ζω δεν ειν' ασήμαντα
Όσοι σ' έχουν λένε πως σε προσέχουν
Σε κοιτούν πολλοί μα πόσοι σε βλέπουν

Δε νομίζω να, ξεχωρίζω μα
Όσα ζω δεν ειν' ασήμαντα
Όσοι σ' έχουν λένε πως σε προσέχουν
Σε κοιτούν πολλοί μα πόσοι σε βλέπουν