Strzępię

Strzępię język
Kreski znad eń i znad ci
Bryzgają jak krople
Krwi

Strzępię język w dobrej
Wierze dany mi
W język wierzę głupio
Jak głupcy w sny

Niosę potroszę
Co mi się zda lub nie zda
Chyłkiem patroszę
I sło i wa

Dla cie dla bie
Dla lalala
Bo nic więcej nie mam
I nie będę miał

Drwi ze mnie
Na chłodno drwi
To samo
Co samo się tli

Się toczy
Się strzępi
Śię ściera
I

Na kropkach się ślizga
Nim pęknie na nic

Lepiej to lepiej
Na nieco porządniejsze nic
Wciskam jak siebie
Nic w nic na styk

Kroję na dwoje
Znoje i klecę deseń
Boję się czy twoje
Ucho to zniesie

Robię w słowach
Jak słoń w składzie zdań
Tropię i kitram nasze życie
Wśród nut ram

Gram siebie tu
Gram siebie wśród stu
Gramów anagramów
Bycia z tobą tu

Dla cie dla bie
Dla lalala
Bo nic więcej nie mam
I nie będę miał