Στoλές τoυ Πολέμoυ

Σήμερα δακρύζει ο ουρανός
Σήμερα έχω ανάγκη τ'αδερφια
Ποια δε με γεμιζει ο καπνός
Γιατί στερεύω, στερεύω συνέχεια
Το σπίτι στενό και το χώμα στεγνό
Μα μαθαίνω να ζω με τ'αγκάθια
Δεν έμαθες ποτέ πολλά από 'μενα
Γιατί ειμ'άνθρωπος που μιλάει στα κομμάτια
Τσιγάρα φθηνά και καφές
Σιωπή,αγκαλιά και ματιές
Τα πιο άγρια κι ακριβά όνειρα γλυκά πάντοτε θα γεννιούνται στις εργατικές
Είπα να γράψω ό,τι με φοβίζει
Κάτι για να'χεις ν'ακούς άμα θες
Έχω έναν ωκεανό από σκέψεις για να με πλακώνει έλα στις εκφωνές
Έχω μια μάνα που μου υφαίνε τη φαντασία μικρός ώστε να δραπετεύω
Ένα πατέρα που μου 'δειχνε πως ο πόνος είναι μες το μυαλό και ν'αντέχω
Ότι αγαπήσω να το δουλεύω
Να προσπαθήσω να μη ζηλεύω
Ο στόχος έρχεται ένα βήμα πιο κοντά κάθε μέρα λίγο,λίγο με πείσμα μα το παλεύω
Το στόμα μου σήμερα χείμερρα,οξύμωρος χείμαρρος συναισθημάτων
Χάδι στις καρδιές των κάκτων
Ζούμε στην εποχή των άκρων
Όχι εδώ δεν χωράνε οι δειλοί
Οι άνθρωποι είναι σχέσεις μεγάλη σχολή
Μαθαίνω να στέκομαι στην τρικυμία με ισορροπία και υπομονή
Όλο αυτό είναι για σένα ρε μούτρο
Για να τ'ακους άμα θες
Για να σου κρατάν συντροφιά τα τραγούδια μου όταν δε βγαίνει ούτε λέξη
Το ποιος είμαι 'γω και που πάω είναι τα μόνα που έχω επιλέξει
Όσο μακριά και αν πετάςνα θυμάσαι εγώ πάντα θα νιώθω την έλξη

One day you are, one day you don't
One day you feel, one day you're not sure about and then you are and then you don't
One day you feel, one day you're not sure about

Σκοτάδι τυλίγει κι απόψε την πόλη που ντύθηκε στα γιορτινά
Αφήσαμε πίσω τα σφάλματα όλα και φύγαμε για ξαστεριά
Έχουμε βλέμμα γεμάτο φωτιά
Μα τα φορτία μας είναι βαριά
Ανοίξαμε μόνοι το δρόμο μπροστά μας κι ας είχαμε κόντρα βοριά
Ξεχύθηκανε σκέψεις και πάλι
Ρίξανε φως στα χαρτιά μου
Δεν ήθελα να'χω αισθήματα μα με παρέσυρε πάλι η καρδιά μου
Κοιμήθηκα εγώ στη μεριά μου
Και έμεινε άδεια η άλλη
Δεν πόνεσα που έμεινα μόνος μου
Ξέρω τι κάνω ξερό μου κεφάλι
Τι να μου πεις αδερφέ απο κρεπάλι
Την έχω κεντίσει στο δέρμα μου
Το τι έχω αντικρίσει στο δρόμο μου
Θα το διαβάσεις μονάχα στο βλέμμα μου
Το βέλος να βγάλω απ'τη φτέρνα μου
Συγκρατήσου απόψε τρέλα μου
Μυαλό μου 'χαν πει πως θα βρέξει απόψε μα, είχα ανοιχτή την ομπρέλα μου
Γι'αυτό μυαλό μου δουλεύεις ανάποδα
Τράβηξε αλλού και ως εδώ
Δεν είχα τον τρόπο να πράξω ανάλογα ούτε κακό είχα σκοπό
Κι αμα σου πω κανα ψέμα προσπέρνατο
Βγάζω ακόμα κουσούρια
Κι άμα σου μίλησα άσχημα, συγχώρα με
Ήτανε πάνω στη φούρια
Δε με ρίχνουν τα χαστούκια
Έχω μάθει να πονάω
Ρίξε λάδι στη φωτιά μου
Όσο οινόπνευμα κρατάω
Κράτησε με ακόμα λίγο
Δε θέλω απο σένα ακόμη να φύγω
Είσαι ο λόγος που είμαι καλά μα
Και ο λόγος που πάω να ξεφύγω
Και δε μου'χει λείψει η άλλη ούτε λίγο
Ξέχασα τι ήρθα να κάνω
Δε μου'χει δείξει κανένας το δρόμο
Γι'αυτό δε με νοιάζει αν θα φτάνω
Κι αλήθεια δεν ξέρω αν τα χάνω
Ούτε ξέρω αν τα βρίσκω
Έχει φουρτούνα απόψε στο νου μου
Και να κολυμπήσω είναι ρίσκο

One day you are, one day you don't
One day you feel, one day you're not sure about and then you are and then you don't
One day you feel, one day you're not sure about

Είναι τα μάτια της πόλης τα βράδυα που κάποιοι θολώνουν και κλαίνε
Πίσω απ'τα κάγκελα δύσκολο να τους ακούσεις ότι κι αν σου λένε
Όλη η ζωή μας σε μια μελωδία που βάλθηκα να τη συνθέσω
Δε με νοιάζει το πως τα κατάφερες
Το μόνο που ξέρω είναι πως θα μπορέσω
Σήμερα βρέχει και δε μ' ενδιαφέρουν πολλά, που τότε μου κόβαν τα πόδια
Γίναμε άντρες σε μια εποχή που κανουν κουμάντο τα όπλα
Δε μιλάς, δε γελάς, δε μου γνέφεις
Προσπαθείς να χαθείς, μ'αποφεύγεις
Με κοιτάς μες το κρύο και τρέμεις
Εσύ το διαλέγεις εσύ το μπερδευεις
Τώρα μου πήρε η άλλη ό,τι είχα και έβαλα τη μουσική μου για ασπίδα
Μέσα στα βάρη και την καταιγίδα γυρνάς τη σελίδα στην τρέλα βουτιά με τα χιλια
Εκείνο το συναίσθημα δε γράφεται με λέξεις, είναι τόσο βαθύ που δε μπορείς να το προφέρεις
Το άπειρο της θάλασσας κοιτάς και η ισορροπία του σου δείχνει ότι όσο ζεις μαθαίνεις
Πόσες φορές θα στο πω, ότι σε νιώθω οικογένεια αδερφέ μου;
Κι όσο μας έχουν απέναντι πες τους φοράμε στολές του πολέμου
Νιώθεις την αίγλη του ανέμου
Δεμένοι στις γραμμές του τρένου
Ότι κι αν γίνεται γύρω μας κάποιος θα πρέπει να στέκεται βράχος δικέ μου
Κράτα ρε μάνα, η μάνα μας φεύγει
Μια μέρα θα φύγουμε όλοι
Το γράφω γιατί δε μπορώ να στο πω
Και πάντοτε θα με φορτώνει
Ίσως μια μέρα μπορέσεις να μάθεις που πήγανε όλοι σου οι κόποι
Ίσως μια μέρα μπορέσουμε να'μαστε μαζί πάνω στο βαπόρι
Όλα θα μείνουν εδώ
Εδώ που ξεκίνησαν απ'το νερό
Και εμείς μια κουκίδα που θέλει να γίνει σχεδία για σένα στον ωκεανό
Όλα φωτίζουν ξανά, ξανά φώτα, κάψε παλι φωτιά
Και μεις αγκαλιά να χαζεύουμε πως αύριο θα τους μιλάμε για ιδανικά
Όλα θα μείνουνε εδώ
Αέρας φυσάει και μου λέει να κρυφτώ
Μη μου χτυπήσεις την πόρτα κι απόψε
Σου είπα πως δε θα σε δω, σου είπα πως δε θα 'μαι δω, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες
Κάθε φορά που ξυπνάς να εκτιμάς που μπορείς να κοιτάς ηλιαχτίδες

One day you are, one day you don't
One day you feel, one day you're not sure about and then you are and then you don't
One day you feel, one day you're not sure about. x2