Mεγαλώνoντας

Από μένα για μενα είναι γραμμένο
Αφιερωμένο για τις νύχτες που αρρωσταίνω
Κι οσες φορές θα νοιώθω πως αργοπεθαινω
Κάτι θα βρίσκω να με κρατάει αναμένω (2x)

Μεγαλώνοντας παράλληλα με τις υποχρεώσεις
Καταδικασμένη ισόβια να πληρώνουμε δόσεις
Άλλες για προσχηρη ευχαριστήσει
Άλλες για την ανάγκη
Ανάθεμα και αν άνθησε κάνεις από την στάχτη μέσα σε αυτό το κομμάτι δίνω σώμα ψυχή
Είναι μυτερό το αγκάθι , έχει ζόρια η ζωή
Έχει χρόνια να φανεί , έχει λόγια για να πει
Είχα και γω στην καρδιά μου κάποια τώρα έχει θαφτεί
Εγώ τρέχω να κρυφτό από ενοχές και εμμονές
Δεν μιλάς ενώ θες
Δεν σε ακούω καθαρά τι μου λες
Και έχω στην πλάτη μου τα βάρη απ'το χθες και χιλιάδες ουλές
Και στο κεφάλι μου άλλες τόσες φωνές
Είναι οι σκέψεις βροχές και εγώ μονιμος μουσκεμενος
Απτην τέχνη μου πνιγμένος
Απ το χθες τσακισμένος , αγκαλιασμενος με το τίποτα μπας και το κάνω κάτι
Ανάποδα περπάτησα απ'το ίσιο μονοπάτι
Και χω για βάρος τόσα λάθη να μου κλείνουν τον δρόμο
Να χα αδέρφια που δεν δειλιασαν ποτέ μπροστά στον νόμο
Έχω αρχιδια, αστον θρόνο
Βλέπω αστέρια, θαψτω πόνο
Με σφυγμενες τις γροθιές μου παντού μου το αφιερώνω

Από μένα για μενα είναι γραμμένο
Αφιερωμένο για τις νύχτες που αρρωσταίνω
Κι οσες φορές θα νοιώθω πως αργοπεθαινω
Κάτι θα βρίσκω να με κρατάει αναμένω (2x)

Όταν νοιώθεις, νοιωθεις
Και αν σε πληγώσουν πονάς
Είναι ανθρώπινες σχέσεις
Βασανιστήριο, μπελάς
Ότι αγάπησες στο νου είναι νταλκας
Ποιον ακουμπάς και ποια στα μάτια θέλεις για να κοιτάς
Ποιες φάσεις να κυνηγάς και ποια συμβάντα σε στοιχειωσανε
Αυτούς και αυτές που έλεγες στους δρόμους πόσους στρωσανε
Και αν δώσαμε τα πάντα και αν πήραμε πίσω τόσα , πόσα εμπόδια έχεις ο δρόμος μου , πες μου ακόμα πόσα
Βουτά μυαλό την γλώσσα
Κάνω στην άκρη την καρδιά
Ποια δάκρυα στεγνωσαν
Πότε βρήκες γιατρειά
Ποιος σου έδειξε πως ξέχασες ή έφυγες μακριά
Πόσοι απόσταση απέχει το πριν από το μετά
Με πόσα λόγια ισούται αποψε η εικόνα σου μεσα στην σκέψη μου
Βάρος μου χει μείνει που δεν ελαμψα μέσα στην θέση μου
Θάρρος να μην τσακιστω και πέσω από την θέση μου
Άρρωστο να λες εσύ την τελευταία λέξη μου
Και αν έκαψα την σκέψη μου , το έκανα για μένα
Είχα λογο που έβαλα φωτιά τα απωθημένα
Ήξερα πως έκαιγα με σένα μαζί και μένα, στο τέλος θα φανεί
Άσε τα τότε τετελεσμένα
Εδώ μιλάει η ψυχή και ψάχνει στο βυθό της πάλι ανάσα για ζωή
Πέφτει απτά σύννεφα η βροχή
Μα αφού είμαστε βρεγμενοι πες μου ποιος να φοβηθεί
Γιατί να φοβηθεί

Από μένα για μενα είναι γραμμένο
Αφιερωμένο για τις νύχτες που αρρωσταίνω
Κι οσες φορές θα νοιώθω πως αργοπεθαινω
Κάτι θα βρίσκω να με κρατάει αναμένω
(4x)