Στις Εποχές Αυτές (Stis Epoxes Autes)

Παλιες φωτογραφιες στο αλμπουμ κοιτω
Αναμνηση τα χρονια που περασαν κρατω
Σφιχτα μες στην καρδια μου ο,τι αγαπω
Και ξερω θα με πεις μελό, δραματικό
Μα κάθε αλλο προσπαθω απλως να μην τρελαθω
Τζουρα απ’το τςιγαρο στα σκαλακια τραβω
Σκεφτομαι τι περασα και αν εβαλα μυαλο
Μα η ζωη εχει μονοπατια ακομα να διαβω
Σκατα οσα και αν εφαγα, μου αξιζε αυτο
Και εχω πολλα ακομα να πω και να δω
Εχω απο παιδι, σαν παιδι να χαρω
Μονο γκριζο, παντου οπου το βλεμμα γυρνω
Και οπου και αν σταθω μονο πονος και οργη
Αυτο μας εκανε αυτο που ειμαστε εγω και εσυ
Το αν θα ζησουμε ξανα δεν το ξερει κανεις
Το πως θα τα καταφερεις μονο το ξερεις εσυ

Το μελλον μας καμια σχεση με το χθες
Το μελλον μας καμια σχεση με το χθες
Το μελλον μας καμια σχεση με το χθες
Στις εποχες αυτες που πεθαινουν οι ερωτες

Το μελλον μας καμια σχεση με το χθες
Στις εποχες αυτες που πεθαινουν οι ερωτες
Στα κρυα τα παγκακια χαραγμενα αρχικα απο ζευγαρια που καναν ονειρα μαζι αγκαλια
Η μοιρα τα χτυπα, δε γνωριζεις το πως
Και ιταν σχεδια κανεις ξερεις γελαει και ο Θεος
Και λεω στον εαυτο μου «μεινε δυνατος, πως εξω κανει ζεστη μα απο μεσα ειμαι ψυχρος γαμω;»
Βαζω την γκλαβα μου για να σκεφτω
Τα γραναζια κολλημενα μες στον οχετο
Φρακαρισμενα σαν νυπτηρας απο τον εμετο
Σαν να τρεχω να προλαβω τον τελευταιο συρμο
Ζω στο αγχος, στην απραξια νοιωθω ρακος
Ο φοβος μεγαλωνει αμετακινητος σα βραχος
Πρεπει να διασωσω ο,τι εχει απομεινει
Πριν να πεσει η αυλαια, να βρουμε τη γαληνη!