Το Μίσος Μιλά (To Misos Mila)

Πάνε και καίγονται και νιώθω καλά
Έχω σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη
Χοντρά ψυχολογικά βαθιά μέσα μου πολλά
Γιατί ο ήλιος κρύφτηκε και δε θα βγει ξανά
Γιατί η αγάπη πέθανε, το μίσος μιλά
Στη γειτονιά πόρτες κλειδωμένες, κλειστά παράθυρα
Όπως και τα μυαλά ερμητικά
Αλάνες δεν υπάρχουν πια, μόνο μπετά
Και κάνω εικόνες από τότε που ήμασταν παιδιά
Υπόκρουση παίζει από χαλασμένο πικάπ
Η ζωή πικρή, μιά στο τόσο γλυκιά
Από νωρίς σκοτώσαν την καλή μου πλευρά
Μα ό,τι και αν συμβεί για τους δικούς μου θα 'μαι εκεί
Το κόσμο τούμπα να φέρω, θα σκάσω σαν αστραπή
Όλοι είμαστε ένοικοι στο ίδιο σπίτι τη γη
Δυστυχώς και ευτυχώς, κακοί και καλοί

Οι ουρανοί μαυρίσαν δεν πετάν τα πουλιά
Γεμάτοι δρόμοι αίμα, ένα δάκρυ κυλά
Πώς γίναν όλα έτσι, τόσα αίσχη
Κενά βλέμματα πολλών δίπλα από αυτόν που ξεψυχά
Το στομάχι γουργουρίζει, είναι άδειο, πεινά
Και τρέχουνε τα νοίκια, η δεη και η ευδαπ
Τα μάτια μου πρησμένα από το κλάμα πονάν
Μα κάτω δε το βάζω σφίγγω δόντια, γροθιά ψηλά
Με βλέμμα για όσους φύγαν μακριά
Μα θα ανταμώσουμε μια μέρα και πάλι ξανά
Σαν φιλμάκι από ταινία η ζωή μας περνά
Μπροστά από τα μάτια μας και μας προσπερνά
Και 'χω τον γέρο μου από δίπλα να λιγοψυχά
Τα φάρμακα του να πάρει δεν έχει λεφτά
Τόσα χρόνια σκλάβος στη ζωή
Δανεικά ζητά από τα παιδιά του
Δεν έχω μία μπαμπά