Στα Χρόνια Του 9

Κάπου και εσύ θα’ χεις ακούσει ιστορίες
Ή από εδώ και εκεί τις μαρτυρίες
Για εργάτες που χαθήκανε στο Πέραμα στη ζώνη
Για ένα μεροκάματο που το όνειρο σκοτώνει

Για ζωές κρεμασμένες πάνω σε σκαλωσιές
Να δουλεύουν μουρμουρίζοντας το χθες
Να ζητάνε απ’ το Θεό, να βγούνε λέει με το καλό
Απ’ τα σκοτεινά αμπάρια για να δουν τον ουρανό

Μα αλήθεια είναι θυσία σε βρώμικο βωμό
Γι’ αυτό φωνάζω δυνατά ρε και γαμώ
Τους εργατοπατέρες, τα στημένα σωματεία
Και κάθε γαμημένη εταιρία

Που τα’ χει κάνει πλακάκια μ’ αυτές τις αδερφές
Που έχουν γαλόνια στις άσπρες τις στολές
Κι αυτό το κράτος που είναι αδύναμο να βάλει
Κάποιες βάσεις σωστές και να επιβάλει

Όλα τα μέτρα εκεί που παίζονται ζωές
Μα θα μου πεις ρε βλάκα τι είναι αυτά που λες
Αυτοί θέλουν καλά στημένη την απάτη
Δεν έχει κέρδος να προσέχεις τον εργάτη

Πρέπει να καίει η λαμαρίνα να πονάει το ματσακόνι
Και γρήγορα η δουλειά ρε να τελειώνει
Γι’ αυτό φωνάζω ψηλά στον ουρανό
Πως όλα αυτά είναι θυσία σε βρώμικο βωμό