Semicolon

[Zwrotka 1]
Moje życie stało się już tak powtarzalne, że nie potrafiłem nic zmienić
Przejebane miała ze mną mała często, możesz mi wierzyć
Jestem niebezpieczny i straszliwie kruchy
A jak trafisz w miękkie mogę się udusić
Potem cały ból Ci przekłuję w tracki i wychodzi dzieło sztuki

Nie zrozum mnie źle, bo nie chcę się zabić a zamknąć ten etap
Bo w toksycznym świecie żyję za bardzo i boli mnie ta cała chemia
Recepty na szczęście mi nie dał psychiatra wpisując depresję mi w kartę pacjenta
Kazał się uśmiechać i brać kurwa leki i starać się znów nie pamiętać

[Zwrotka 2]
Siedziałem skulony co noc, znowu przez ciebie nie sypiam
Te jebane drgawki i krwawienie z nosa i chore omamy na przykład
To, że za tobą nie nadążam teraz to bynajmniej nie jest komplement
Stoję na rozstaju tych dróg i zaczynam patrzeć już tylko na siebie

Moje życie stało się już tak powtarzalne, że wpadłem ze schematu w schemat
Jak wsiadłem w samolot to chciałem stąd uciec, wciąż nie wiem gdzie mam uciekać
Nie jesteś tą samą osobą którą jak poznałem to kochałem spacery w deszcz
Najlepsze jest to, że nie wiesz do kogo kieruje ten tekst

[Outro]
Chce pozytywnych bodźców
Co złego może się stać?
I żyć już tak po prostu
Paraliżował mnie strach
Chciałem poczuć się lepiej
A wszystko było nie tak
W lustrze doklejam uśmiech
Podziwiam wspaniały świat