Seebe Noghrayee

با موکب نسیم
همواره عشق بی خبر از راه میرسد
چونان مسافری که به ناگاه میرسد

وا می نهم به اشک و به مژگان تدارکش
چون وقت اب و جاروی این راه می رسد

اینت زهی شکوه که نزدت کلام من
با موکب نسیم سحرگاه می رسد

با دیگران نمی نهدت دل به دامنت
چندان که دست خواهش کوتاه می رسد

میلی کمین گرفته پلنگانه در دلم
تا اهوی تو کی به کمینگاه می رسد

هنگام وصل ماست به باغ بزرگ شب
وقتی که سیب نقره ای ماه می رسد