Savruk

Kör sabahlar var
Her şey geceden kalma
Gün sanki karanlıkta
Ağzında hatırladıklarım

Dökülmeyi bekleyen bir şelale
Aklında bahane
Bir bir gelir
Sonradan vurur
Anlar hep uçuşur
Tadı bozulur
Yaşarken savruk

Günler geçmiyor
Gecelere sığınırsın
Ay sanki boşlukta
Salınıyor sonsuz efkarınla
Kaçışın birikir her yudumunda
Kafanda dumanla
Için geçer
Sonradan vurur
Anlar hep uçuşur
Yollar bozuk
Yaşarken savruk

Sana bu keder hiç yetmiyor
Için kendini kaldırmıyor
Aklın başı kaybolmuş
Ve buna katlanılmıyor
Ama hayatın dengesi bozuk
Yaşarken savruk