Rüya & Gerçek

(Hayat yorar bazen. Hayatın en dibinden en üstüne)
[Verse 1]
Hayat yorar bazen istediğinin peşinden koşarken
Hedef yeni bi' çelme takar yalpalarsın
Anlamazsın ne olduğunu, geriye dönup baktığında
Attığın adımların değerlerini görürsün, ölürsün

Çünkü rüya kapatıyo'dur kendini
"Ben ben değilim artık yeter" diyip ayağa kalktığında
Bi' tokat daha gelir hedeften, bağırırsın duymaz
Kurtulman gerekli keneften, ben n'olacağını biliyorum

Kendim olup devam edicem elbet
Benle yıkılan hayallerle yeni bi' ev kurup içinde yaşıycam
Darbelerin verdiği güç var elbet
Rüyalarımı kollarımla taşıycam

Yalpaladım yalanlar doğar ve rüya lafta kalır
Gerçek olan değişmez dedikleriniz lafta kalır
Ben bi' sokak köpeğiyim umut bu itin tasması
Kimse kendini kendimden daha değerli sanmasın

(Böyle. Hayat ne kadar vurursa vursun moruk biz, biz nelere yıkılmadık be. Neler geldi başımıza. Kim bilir daha neler gelecek moruk. Dimdik durucam)
[Verse 2]
Bi' sahilde kalabalıkta olsam bile yalnızım
Kokun üstümde kalır, huzur benim deniz yeter
Dudaklarımda tek bi' cümle:
"Siz beni sevmezsiniz, ben rapçiyim hayat kolay size"

Eğlenemem, somurturum
Hip-hop derim, yolum budur
Bilemem, konuşmam; Sta oturur, susup durur
Belli etmesem de duygusal bir sazanım ben
Sorularına cevap veremem, laf yapamam ben yazarım

Sinirlerime hakimim, göz kapaklarımda biraz buğulu hatıralarım
Ve darmaduman benliğimle ilerlerim durmam
Meydan okurum her şeye, ben bitmeyen bu cümlelerle yaşıyorum
Vursanız da yıkılmam

Ki kırıntıları ezenler de oldu tabi
Ellerimde hayatları ve kozları var, kullanamam
Vicdanıma dokunsan da bilemezsin
İçinin pisliğiyle ilerlersen, kendini sevemezsin...

(Kendini sev. Hayatın en dibinden en üstüne. Bir öğrenci bir tam olana kadar dön bu şehirden)