Restart

[Zwrotka 1]
Płakałem po Orle bardziej niż Quebo po Mac Millerze
Jak umierał guru, myślałem: „nie wierzę”
Nagramy coś wierzę – pozdro, szczecińskie podziemie
W Polsce tylko jeden bam kiedyś był na scenie
Myślę o tym często, kiedy z palców składam enkę
Piszę znów do kumpla: „ziomo, wpadaj robić banger”
Pół życia temu na freestyle'u, też konkretnie
Lecieliśmy razem, często wracam z sentymentem
Lepiej tu na czas wcisnąć ten restart
Level ultra hard, zniknąłeś z Ekstra
I robię ten sound, skrecze i wers, tak
I oswoję grę, choć bezszelestna
Jestem tak prawdziwy, że bardziej się nie da
Nagrałem hit na dzielni, gdzie się chowałem jako dzieciak
Pod chatą, gdzie robiłem beaty dla Chady i Pezeta
Fabolousa, Górniakowej, marek, że aż nie dowierzam

[Refren]
Czasem trzeba wcisnąć ten restart
Żeby ruszyć tu z miejsca
Nie ma na co czekać
Jeszcze daleko jest meta
Sam przed sobą uciekasz
Chociaż już droga niekręta
Widzę tylko szczyt
Wiesz, ja widzę tylko szczyt

[Zwrotka 2]
Nocą jest ten dźwięk jak głuchy szelest
Jeden zbiera na ruchy, drugi na fele
Trzecia zbiera na ciuchy, lubi tak wiele
Czwarty czeka na wyrok, już czuje celę
Wybrałem kilka dróg na skróty i kilka krętych
Jak Pezet też znam godzinę i znam błędy
Jeszcze zarobię hajs na rodzinę i dla krewnych
Jeśli od tego, co wrzucę, naprawdę zależy następny przelew
Mogę to robić aż do śmierci
Jestem jak living tooth, że nikt od nikogo lepszy
Jak docisną cię do gleby, wyjdziesz z tego jak należy
Mały, ale wariat, co się czuje jak Joe Pesci
Czasem tracę pamięć, ale bez amnezji
Jako dzieciak kupowałem PSX Extreme
Zaczynam grę na nowo i mam wszystkie save’y
To jak inny wymiar, lecz bez geodezji
Zrobiłem stop na dłuższą chwilę by złapać perspektyw
Pewnie dlatego się czuję taki świeży
A wystarczyło dużo wcześniej w siebie uwierzyć
W siebie uwierzyć