Πόνος (Ponos)

[Verse 1]
Αισθάνομαι πολύ έντονα κι αυτό είναι λάθος
Γερασμένο το βλέμμα, μ' άλλα είμαι παιδί στο βάθος
Ένας ανθισμένος τάφος, ρίχνω κατάρες σαν μάγος σκοτεινός
Φωτιές από το στόμα μου σαν να 'μαι δράκος, λύκος, φόβος μες στο δάσος
Τρόμος για το κράτος, άνθος, μέσα απ' την ψυχή μου πάθος
Κάτω απ' την ομίχλη βάλτος, ελεύθερος σκλάβος
Κάθε μέρα είμαι εγώ, όχι άλλος, άλλοτε ευγενικός, άλλοτε κάφρος
Άλλοτε ομιλητικός, άλλοτε σιωπηλός, ποτέ μη σπάσει ο πάγος
Συννεφιές στο μυαλό μου, πλημμύρες οι αναλαμπές
Βλέπω στη σκιά μου το χθες, νιώθω τυφώνες και βροχές, καταστροφές
Σε καρέκλες ηλεκτρικές θανατικές ποινές
Αλλάζω ψυχοσύνθεση με τον καιρό, όπως αλλάζουν οι εποχές
Για την αγάπη μη μου λες, τη βρήκα θαμμένη σε μαύρες γειτονιές
Σε κρύες γωνιές κι όχι στα λόγια
Έχω αδέρφια που 'ναι δίπλα μου στο κρύο και στα χιόνια
Νυχτερινά δρομολόγια, αιμόφυρτη διχόνοια
Τα αναίσθητα χρόνια φλόγα, αφού γύρω τρέχουν όλα
Ο χρόνος δε σταματά ακόμα κι αν σπας τα ρολόγια
Η Γη γυρίζει ακόμα απ' το ξημέρωμα ως το γιόμα
Νύχτα πάλι κι έτσι ο εθισμός στο σκοτάδι προκαλεί βλάβη
Το φως του ήλιου σκεπάζει, τ' άλλο μισό του χάρτη το ξημέρωμα γιορτάζει
Μέσα μου κάτι ουρλιάζει, η δεύτερη φύση που αν δεν το πει θα σκάσει
Να γίνει βουτιά στο κενό, θηλιά στον λαιμό
Τώρα βλέπει ουρανό, μισεί ενώ χάνεται μες στο λευκό καπνό
Αγαπά ό,τι τον σκοτώνει, ενώ τον κρατά δυνατό
Μισό καλό, μισό κακό
Μισό λεπτό δώσε μου ακόμα στο νεκροταφείο αυτό
Με τον νεκρό τον παλμό να πω «Θα ζήσω όσο μπορώ»
Αφού κάποτε εκεί πάνω θα σας βρω

[Bridge]
Αφού κάποτε εκεί πάνω θα σας βρω, ναι
Αφού κάποτε εκεί πάνω θα σας βρω
Αφού κάποτε εκεί πάνω θα σας βρω, ναι
Αφού κάποτε εκεί πάνω θα σας βρω

[Verse 2]
Βγήκα από τα συντρίμμια γεμάτος πληγές
Το κουρασμένο πνεύμα μου θέλει να σκοτώσει το στρες σε νότες μελαγχολικές
Αιχμάλωτος σε σκέψεις ωμές με μαγικές μουσικές
Στίχοι στην ψυχή μου ρωγμές, είναι όταν λες «Πετάμε όπου θες»
Κατακλυσμός για να σκουριάσουν οι φονικές μηχανές
Ελεύθεροι σκοπευτές στις πιο ψηλές κορυφές
Αδέρφια μου, καβατζωθείτε σε σπηλιές
Γίνετε σχισμές στα βουνά και μες στα δάση θηρευτές
Όπου το φως ανθίζει γεννιούνται σκιές
Εκτέλεσέ με για να σταματήσω να νοιώθω ενοχές
Ταινία αρρωστημένη το μεθύσι χωρίς κομμένες σκηνές
Μοναχά μια προβολή, δε θυμάμαι τι έγινε χθες
Και είμαι στην τσίτα, μισώ τον εαυτό μου κι ό,τι αγάπησα στ' αλήθεια
Φυλακισμένος σε εκείνη την καταραμένη νύχτα είδα
Τον σατανά μέσα μου να παίζει παιχνίδια
Φλεγόμενη βροχή, ψυχολογική καταιγίδα
Η κατάλευκη μοναξιά μου μια σκοτεινή παγίδα
Πες μου
Πώς να σηκώσω απ' τον βυθό την Ατλαντίδα
Βρες μου
Ένα χαμόγελο και καν' το μου πυξίδα όταν οι αναμνήσεις με τραβάν' στο μνήμα
Μη με κλειδώνεις σαν φρικιό σε καραντίνα
Σε τρύπησε το τριαντάφυλλο κι έβγαλες καραμπίνα
Τράβα τη σκανδάλη κι άσε με να με πάρει το κύμα
Κι ίσως βρω
Την άκρη στο κουβάρι ακόμα κι αν τρελαθώ
Ίσως και να 'πρεπε να δω το κακό με μάτι γυμνό
Ώστε να βγω
Δυνατός άνεμος από τον ουρανό
Πολεμώντας για το καλό
Περιγράφοντας τον παράδεισο που το κλειδί κρατάει ο Akhenaton
Στον κόσμο των νεκρών, βασιλιάς των ψυχών
Ένα συναίσθημα κι εικόνες να θυμάσαι όταν εγώ θα 'μαι απών
Όταν εγώ θα 'μαι απών
Εικόνες και συναίσθημα να 'χεις να θυμάσαι όταν εγώ θα 'μαι απών
Όταν θα 'μαι απών
Όταν θα 'μαι απών
Όταν θα 'μαι απών
Όταν, όταν θα 'μαι απών