Polepiony

[Intro]
Dokąd, dokąd, dokąd...
A jak...
Dokąd, dokąd, dokąd...
A jak...
Dokąd, dokąd, dokąd...

[Zwrotka 1]
Ja składam się z części niespójnych, przeczących sobie nawzajem
Jedna mówi: "Chcę stąd wyjść", druga mówi: "Ja zostaję"
Wiem, że to jest męczące nie tylko dla mnie
Lecz dla tych, którzy ze mna przebywają – mówią:
"Nie mogę znieść tych twoich humorów i zmian" – pewnie racje mają
Bo we mnie jest orkiestra, która grać razem nie daje rady
Jedna część zadowolona – przyjmuje z pokorą wszystkie zmiany
Druga na to: "Pieprzę, ja nie nadążam, wysiadam"
Czasami więc zdarza się, że nie wiem, czego chcę
Jedna część mówi: "Jest tak dobrze", druga "Jest tak źle"
Tyle sprzecznych myśli, by czas pozszywać
I wyciąć to, co złe, niczym chirurg wycina wyrostek
Patrzę czasami na moje dłonie: lewa – młoda, jakby wiecznie wypoczęta
Prawa – pomarszczona, spocona i wiecznie napięta
Jak sytuacje, w których wychodzi złość, bo wygrywa z tą drugą stroną
Wypowiadam wtedy słowa, które bolą...

[Refren]
Ona mówi: "Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część
Tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć"
Ona mówi: "Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część
Tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć"

[Zwrotka 2]
Więc jestem jeden, czy jest nas dwóch
Rozmawiam ze sobą, siedząc na kanapie i nie ma nici porozumienia
Już wiesz, dlaczego moja twarz tak szybko się zmienia
Jest nas dwóch, dwoje czy troje
Bo niczym w kalendarzu daty, tak szybko zmieniają się moje nastroje
Ty pytasz: "Co jest? Co jest?"
A trzeba mnie złożyć od nowa, część po części jak klocki
Pozszywać do kupy, bo na razie chcę zarzucić nogi na stół
I nie robić nic, i tylko czekać, aż ta druga część przyniesie mi zakupy
Lecz nie mogę rozerwać się, choćbym bardzo chciał
Jedna część chce leżeć, druga namawia, bym wstał
Jedna chce spać, a druga robi wszystko, bym nocy się bał
Ktoś mi mówi wczoraj, że widział mnie w mieście, jak gadam sam do siebie
Ja odpowiadam, że wypuszczam z gęby różne odgłosy
Najpierw mowię "Idę tam", a później "Nie, nie idę, ja mam dosyć..."

[Refren]
Ona mówi: "Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część
Tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć"
Ona mówi: "Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część
Tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć"

[Zwrotka 3]
Tyle sprzecznych zdań przeczących sobie nawzajem
Wypowiadam w tak krótkim czasie
Nie dowiesz się, co myślę, przyglądając się mej mimice
Ona nie zdradzi nic, nie, nie zdradzi nic
Jest mnie dwóch, może trzech, tylko ty możesz temu zaradzić
Poukładaj mnie kawałek po kawałeczku, poukładaj mnie, proszę
Bo taki podzielony na części jestem zupełnie do niczego, poskładaj tak, jak dziecko składa klocki lego
Jeden do drugiego drugi do trzeciego
A wtedy usiądę wygodnie w fotelu, zakładając nogi na stół
I polepiony solidnie, by nigdy nie było takiej siły, która znów pozdzieli mnie na pół
Będę się czuł jak nowonarodzony, jak z zarzutów oczyszczony
Sam z sobą pogodzony, stanę przed Tobą o tak
Od dołu do góry przez Ciebie polepiony
Ja się nie zmienię, więc poukładaj mnie, a ja zapuszczę w Tobie korzenie

[Refren]
Ona mówi: "Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część
Tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć"
Ona mówi: "Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część
Tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć"