Πλούτωνας (Ploutonas)

[Verse 1]
Ο Πλούτωνας, ο πρώτος τέκτονας
Ο γιος της δράκενας, ο δαίμονας
Θα χτίσω τον κόσμο σου καταστρέφοντας
Ο κάτω κόσμος, εξάγγελος ο πρώτος έκπτωτος
Ο διάβολος, θεός και θάνατος
Ο πρώτος άνθρωπος, το πρώτο ψύχος
Μες την σιωπή της νύχτας, μόνος ήχος
Ο λάθος δρόμος απότομη πτώση, κάθοδος
Ο κίνδυνος, βροχή κομητών πάνω απ' τον λαβύρινθο
Στον ίλιγγο, αντανακλώ το φως σα να 'μαι κρύσταλλος
Ο τέτανος, ο κολασμένος με το φωτοστέφανο
Το ξίφος μου, κόβει τη γη σου και την πανσέληνο
Ο φόβος όλων, ο τρίτος πόλεμος, ο φόνος όλων
Ο πιο ψημένος, ο χούλιγκαν είμαι ο Πλούτωνας
Μια δόση πόνου, που είναι αρκετή για να λυγίσει κόσμους
Κρύβει τον ήλιο όταν πετά σα να ζυγίζει τόνους
Το κόλπο σ' άφησε νεκρό, μα είν' υπεράνω νόμου
Έφτιαξα τον πλανήτη αυτό, πάνω στο κάψιμό μου

[Verse 2]
Τέλος στο άπειρο, ο δρόμος άβατος, ο πόνος άκαρδος
Ο δράκος, το πιο μεγάλο λάθος των 7 θεών
Ο Πλούτωνας, το τέλος διαδρομής των μελλοθάνατων
Πυρ MC και θάλασσα, πίνω γράφω κι απειλώ
Ο Κράτος, ο νεκρομάντης, ο ξιφομάχος
Η συμπλοκή των αθανάτων στο κλιμακοστάσιο
Πολύ βαρύς, ο μαύρος ήλιος που απ' τη γη θα βγει στο Πάνθεον
Ο λόγος αετών από τη Saigon
Προγραμματίζω ανθρώπους να σκοτώνουν μπάτσους
Μιλώ τη γλώσσα των νεκρών από 17 ετών
Ζωή στο κτήνος, λύκος που πέρασε μέσα απ'το τοίχος
Η απειλή του να χάσουνε το κεφάλι τους
Κανένα μέτρο, καμία λύση εδώ κανένα μέλλον
Τα πλάνα σου νομίσματα μες το πηγάδι ευχών και παραισθήσεις
Ο Βασιλιάς και ο φονιάς του επίσης
Σκόνη στο πιάτο μου η Αθήνα απ' το Λυκαβηττό