Έξω Από Το Παράθυρο Σειρήνες (Ekso Apo To Parathiro Seirines)

[Verse 1]
Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στα πάρκα
Απ' εκείνους τους παράξενους χειμώνες ακόμη κρατώ τα πάντα
Στο σπίτι μας δεν είχαμε λεφτά μα είχαμε καρδιά
Μικρός παρακαλούσα τη γιαγιά να κάτσω ως αργά
Και μου έδειχνε την ώρα
Μα εγώ δεν ήξερα τα βασικά, πώς να διαβάζω τα ρολόγια
Κι αυτό μου βγήκε πρόβλημα και ξημερώματα κοιμάμαι ακόμα
Γι' αυτό και δεν ξυπνούσα και δεν ξυπνάω ακόμα
Τις μέρες που 'βρεχε μύριζε χώμα
Έχανα την πρώτη ώρα γιατί πήγαινα σχολείο με τα πόδια
Κοιτούσα από το παράθυρο δεν πρόσεχα στην τάξη
Νομίζω μία φίλη μ' είχε αρρωστήσει πάλι...
Δεν είχα το μυαλό μου, δεν ήξερα ποιος θέλει το καλό μου
Δε μ' ένοιαζε η γνώμη όλου του κόσμου
Στα δώδεκά μου, πήγα στον άλλο κόσμο κι ήρθα
Ξύπνησα από το κώμα στο νοσοκομείο νύχτα
Τα πόδια μου κομμάτια, περπάτησα ξανά μετά από μήνες
Οι πιο δύσκολες μέρες ήρθανε μετά από 'κείνες...
Έξω στον δρόμο πόλεμος, μέσα στο σπίτι κρύο
Και πάνω που οι δραχμές γυρίζανε στο ευρώ, δεν είχαμε κανένα από τα δυο
Δεν έκανα κοπάνα για να πίνω
Απλά είχα πολλά μες στο μυαλό μου κι όπως πάντα είναι εύκολο να φύγω
Και δρόμο ανοίγω
Αν έχω μάθει πιο καλά να κάνω κάτι είναι να λέω αντίο
Μα κάθε βράδυ στην πλατεία είναι κι αυτό σχολείο
Με τα παιδιά που μεγαλώσαμε μαζί αρχίσαμε τις αλητείες...

[Scratches by DJ Mode]

[Verse 2]
Ναι, έξω από το παράθυρο σειρήνες, κυνηγητά στους δρόμους της Αθήνας
Κλέφτες και αστυνόμοι στην αυλή μας
Οι νύχτες που μπατλαραμε στο Cozy γίναν μνήμες
Τα πιο καλά μας ραπ έχουνε μείνει μεταξύ μας
16 χρονών, εκτός κοινωνικού συνόλου
Δεν είχαμε λεφτά, κλέβαμε από τους συμμαθητές μας
Οι γείτονές μου, είχανε τα μάτια τους σ' εμένα
Όταν γυρνούσα σπίτι μεσάνυχτα περασμένα
Γι' αυτό στις καταλήψεις κοιμόμουν στο σχολείο
Οι μπάτσοι με τραβούσανε, δεν ένοιαζε κανέναν
Το πρώτο μου κομμάτι, δεν το 'γραψα για 'σένα
Όταν πέρασα απ' το σπίτι σου και μ' άλλον ήσουν μέσα
Και χάνω τον παππού μου, και φεύγω απ' την Αθήνα
Και αρχίζω πάρε-δώσε γιατί τρέχουνε τα νοίκια
Χωρίζουν οι δικοί μου, δυο φίλους μου τους δέσαν
Κι όταν έσπασε η παρέα ήταν τρέλα κάθε μέρα
Και κάτω στο νησί δε βρήκα εμένα
Κι όταν γύρισα πίσω ήταν όλα διαφορετικά φτιαγμένα
Κι εγώ στα χάπια...
Αν έχω μάθει πιο καλά να κάνω κάτι είναι να μπαίνω βαθιά
Μα κάθε βράδυ που περνάει δε γυρίζει ξανά
Είπα να γράψω ένα κομμάτι να θυμάμαι, όχι να σου πω τα πάντα

[Scratches by DJ Mode]