Πες Πως (Pes Pos)

Είμαι από τη χωρα που πατρίδα δημοκρατίας την βάφτισαν
Τη χωρα που στο χώμα της φιλόσοφοι περπάτησαν
Τη χωρα που αγωνίστηκε για την ελευθερια της
Κι όλος ο κόσμος σήμερα μαθαίνει την ιστορία τηις
Κι όμως υπάρχει κι ο πατέρας μου ο δρόμος
Που μου άνοιξε τα ματια κι έτσι είδα πως ο χρόνος
Δεν κυλάει απλά έχω ένα σώμα που γερνάει
Και στο τέλος γίνεται τροφή για το χώμα που πεινάει
Ψάχνω απαντήσεις, τόσα χρονια όμως ακόμα τζίφος
Βλέπω με δεμένα ματια ένα άμυαλο πλήθος
Ποιος προωθεί τα drugs και ποιος κάνει εμπόριο με σάρκα
Ποιος από τότε που γεννήθηκα στο μυαλό μου έκρυψε μια φάκα
Δεν πιάστηκα μέσα της επιβιώνω
Σε μια χωρα φάντασμα απλά την ώρα μου σκοτώνω
Περνώντας σεβασμό από μόρτες καπελωμένους
Κρατώντας μισος στην καρδια για μπάτσους λαδωμένους
Και διεφθαρμένους πολιτικούς πάντα καλυμμένους
Πουτάνας γιούς όπως ο Bler κι ο Bush για αίμα διψασμένους
Για επιστήμονες χιλιοτσιμπουκομενους, που αντί
Να θεραπεύσουν καρκίνο και aids ασχολούνται με κλώνους τελειωμένους
Αντί να βοηθήσουν τις μανάδες που θρηνούν
Παιδιά πριν καν να ζήσουν τον κόσμο αυτό αποχαιρετούν
Δε βρίσκουν λύση στο πρόβλημα αυτών των ασθενειών
Την βρίσκουν όμως για άτομα πλουσιων οικογενειών
Μας κυβερνά η επιταγή με τα πιο πολλά μηδενικά
Με τα πιο τρελα μυαλά να χειρίζονται τα πιο πολλά απ' αυτά
Χρίζονται άξιοι όμως είναι διεστραμμένοι
Πίσω δεν θα κάνω μάθε πως αν χρειαστεί θα πολεμήσω
Θάνατο ζω γι' αυτό γιατί να αυτοκτονήσω
Μάλλον δε μου μένει τίποτα άλλο απ' το να κάτσω και να ζήσω

Δες πως δεσπόζει το βασίλειο του κέρδους
Και πες πως κανεις δεν βοηθάει κοίταξε τους
Στα ματια και διαπίστωσε αν ανθρωπιά έχουν
Η μονο ένα στόμα που με αίμα το θρέφουν
Αίμα αθώων ηρώων της καθημερινής ζωής
Το ζεις το ζω κι εγώ γι' αυτό το ξέρω κάθε λεπτό της ζωής αυτής
Δεν απορώ η απληστία είναι μέρος της λογικής
Πρώτα κανεις το λάθος βήμα και μετά κάθεσαι να το σκεφτείς
Το μετανιώνεις μα τώρα πια από το κρύο τρέμεις
Οι κούτες δεν καλύπτουν τα βασικά στοιχεια της στέγης
Κι έτσι τρέχεις στη νύχτα περαστικοί κοιτάνε
Βλέπεις μέσα από θολά τζαμια κάποιοι γλεντάνε
Είναι εκείνοι που σε διώξανε απ' τη δουλειά γιατί
Με περικοπές θα αυξανόταν η παραγωγή
Κι έτσι κάναν κι άλλες μάνες να κλαινε για τα παιδιά τους
Γιατί ήταν άρρωστα μα δεν μπορούσαν να αγοράσουν τα φάρμακα τους
Δεν είχανε λεφτά κανεις δεν τους λυπήθηκε
Ένα λυπάμαι είναι αρκετό και η ντροπή ξεπλύθηκε
Παρ' ολ' αυτά κάποιο κεφάλι πάλι τους θυμήθηκε
Όταν έταζε πολλά και με ψήφο ευνοήθηκε
Μάλλον έκανα λάθος που εμπιστεύθηκα την καρδια μου
Σ' αυτούς που βγάζουν χρήμα πουλώντας τα όνειρα μου
Μητέρα μείνε κοντά μου κρατα μου το χέρι όταν κοιμάμαι
Γιατί με κάναν την ίδια μου τη χωρα να φοβάμαι