Η Τελευταία Του Nύχτα

Άλλη μια νύχτα περνάει και κάνει τα πάντα σκόνη
Ιδρώτας στο μέτωπο μοναξιά που σκοτώνει
Παρ' ολ' αυτά εξυψωνει το πνεύμα και πάει ψηλά
Τρεις μέρες τώρα χωρίς ύπνο ο χρόνος κυλάει αργά
Σκέψεις διαπερνούνε το μυαλό του για το καλο του
Προσπαθεί να αποφύγει κάθε εφιαλτικό όνειρο του
Μα τα βλέπει μπροστά του σε κάθε βήμα κάθε κίνηση
Μονος προσπαθεί να λυτρωθεί χωρίς στήριξη
Οι γύρω του μορφές που απλά τον κοιτάνε
Ποτε δεν πλησιάζουν μονο μακριά πάνε
Νιώθει μονος και πως για κανένα δεν υπάρχει
Γι' αυτό κάθεται κάθε βραδυ στο σπίτι και γραφει
Στίχους και μουσική για ποιον όμως γιατί
Αναρωτιέται συνεχώς αφού κανεις δεν μπορεί
Να καταλάβει τι κρίβει μέσα στο φτωχό μυαλό του
Κι έτσι πάλι για παρέα έχει τον εαυτό του
Μα η ζωή απαιτεί κι έτσι κι από αυτόν ζητά
Κάθε μέρα στις εφτά να βρίσκεται στην δουλειά
Τη γραβάτα κάνει κόμπο και νωρίς ξεκινα
Με τη βαλίτσα στο χέρι και σκεπτόμενος πολλά
Πως θα βγάλει λεφτά γλείφοντας το αφεντικό του
Η αν θα τα παρατήσει όλα για το ένστικτο του
Αν πρέπει για άλλη μια φορα το βλάκα να κάνει
Η να γυρίσει σε κείνο που τον έχει τρελάνει
Ψάχνει τηλεφωνα θέλει κάποιον φίλο να καλέσει
Κάποιον να μπορέσει λίγο χρόνο να διαθέσει
Για το πρόβλημα του στην αγκαλιά του να τον έχει
Να του δίνει κουράγιο όταν το δάκρυ θα τρέχει
Να του λέει μη φοβάσαι να του δίνει το χέρι
Κι όλα αυτά από αγάπη όχι γιατί τον συμφέρει
Μα κανένας δεν βρίσκεται όπως πάντα κοντά του
Τον εγκατέλειψαν όλοι και χάνει τα λογικά του
Τίποτα δε τον νοιάζει πια βλέπει θολά
Πετάει πράματα στο πάτωμα φωνάζει δυνατά
Βάζει φωτιά σε κάθε στίχο και τετράδιο
Γνωρίζει καλά πως πλέον δεν υπάρχει αύριο
Μια φωνή μέσα του δυνατά του λέει ''σταματα''
Μα τώρα ο κόμπος στο λαιμό του δεν είναι απ' τη γραβάτα
Θυμάται τη ζωή του και σφίγγει τα δόντια
Ήταν αυτή που την καρεκλα πήρε κάτω από τα πόδια