Πέφτω (Pefto)

[Intro: Λόγος Απειλή, ΔΠΘ]
Είναι Λόγος Απειλή, ΔΠΘ
Ναι
Είναι Λόγος Απειλή, ΔΠΘ
ΔΠΘ
Απ' τον βορρά, απ' τον βορρά
Απ' τον βορρά στον νότο

[Verse 1: Λόγος Απειλή]
Από τη ριζά στον καρπό, από συσπάσεις στο μυαλό και την ιδέα στον καρπό
Από τους μπάτσους μακριά, δε βάζω χεριά στο καπό
Απ' ό,τι πω είμαι τα δίπλα, αποτυπώνω τα μισά
Από την πόλη που φυσά μ' αποτυπώματα λειψά
Αποτελειώνω οποίο συναίσθημα πένθιμα, χτυπάνε οι καμπάνες κι εγώ έγκλημα-
Τίζομαι φορώντας μαύρο ένδυμα
Χορεύει μ' άλλον η ζωή μου, μάλλον είναι πόρνη
Και μ' αγχώνει πάντα το εύρημα αυτό
Τώρα θα μείνει αφού το 'γραψα, το
Είχα στο νου μου αλλά είχα και ρο
Το άναψα κι είδα τον καπνό να σχηματίζει σταυρό
Γολγοθάς στο σταυροδρόμι μα ποιον δρόμο να βρω;
Λογία κενά δίχως ηχώ αντιστοιχώ
Το βάθος με τη σημασία, ορειβασία σ' ένα κόσμο ρηχό
Χωρίς σκοπό τη φαντασία μου οδηγώ
Μπήκαν όλοι, τελευταίος επιβάτης είμαι εγώ

[Chorus: Λόγος Απειλή & ΔΠΘ]
Πέφτω μα δεν πέφτω με τις στάλες τ' ουρανού
Πέφτω μες στον νου, σε παιχνίδια του μυαλού
Δεν έχω όμοια σκέψη με του διπλανού αμνού
Ο Λόγος μου είναι Απειλή, είμαι Δαίμονας Παιδί Θεού

[Verse 2: ΔΠΘ]
Και πάντοτε με προβλημάτιζε η πλοκή
Όλα πεθαίνουν, ατμοσφαίρα αποπνικτικά τοξική
Σύννεφα, φωτιές, είναι κάτι ξεχασμένες γειτονίες κι οι δρόμοι στα χαρακώματα
Δεν παν ν' άλλαξαν τόσες εποχές, άγνωστοι δίχως ονόματα
Μα παίζει να τους ξες
Είναι κάτι τρελοί που κάνουν αντίσταση είναι λες
Κι εκείνοι τις στιγμές ζουν την απολυτή ελευθερία
Όταν όπλο γίνεται η βία
Η σύγκρουση είναι κάτι τ' αναπόφευκτο, τον νου σου να μη σε στριμώξουν σε καμιά γωνιά
Πρώτοι πέφτουν οι απρόσεκτοι κι εμείς γιατί πιστέψαμε σε μιά άλλη ιστορία
Καιγόταν η πόλη κι εμείς γιορτάζαμε κάνοντας την πιο μεγάλη θυσία
Η πεινά πια αψηφά την εξουσία
Το δίκαιο πιο δυνατό απ' όταν βγήκε ομοφωνία
Κάπου, κάποτε ένας κάτοικος μηδέν και δυό ψηφία
Ζει για να δουλεύει, όπως λένε, παράγει εργασία
Κι είναι πάντοτε διαθέσιμος να γίνει γι' όλα αυτά γρανάζι
Στον μηχανισμό που σου απορροφά κάθε ευαισθησία
Παράθυρο στο χάος άνοιξα να περάσει κάθε φοβία
Η τηλεόραση είναι δαίμονας, μες στο κεφάλι σου θα μπει με την πρώτη ευκαιρία
Κι άλλωστε όλοι χρειαζόμαστε λίγο χρόνο με τον εαυτό μας, τι ειρωνεία
Τη μοναξιά ποτέ δεν τη συνήθισα, έπλαθα κόσμους μες στη φαντασία
Χανόμουνα σε παραισθήσεις κι όνειρα, έτσι νόμιζα ζούσα τη μαγεία
Το πέρασμα, να ξέρεις, θα 'ναι δύσκολο κι ο δρόμος ποτέ δεν ήταν ευθεία
Έχω μια άνευ λογού ανησυχία και λογούς πολλούς πια να μην εμπιστεύομαι κανέναν
Είμαι παράδειγμα προς αποφυγή κι έχω θέμα
Όλα στο μυαλό μου ανακατεμένα
Εκπροσωπώ κάτι νιάτα τσακισμένα, ε!
Είμαι φωνή που σκά' απ' τον σκοτεινό πυθμένα
Να φέρει στο φως όσα πίσω απ' τη βιτρίνα κρατάτε κρυμμένα
Το κάνω για 'μας και για 'μένα
Γι' αυτούς που ξεχάσαν από πού ξεκίνησαν και κάπως την έχουνε δει, γαμώ τα πεθαμένα

[Bridge: ΔΠΘ]
Είναι Λόγος Απειλή, ΔΠΘ
Λόγος Απειλή, ΔΠΘ

[Chorus: Λόγος Απειλή & ΔΠΘ]
Πέφτω μα δεν πέφτω με τις στάλες τ' ουρανού
Πέφτω μες στον νου, σε παιχνίδια του μυαλού
Δεν έχω όμοια σκέψη με του διπλανού αμνού
Ο Λόγος μου είναι Απειλή, είμαι Δαίμονας Παιδί Θεού

[Chorus: Λόγος Απειλή & ΔΠΘ]
Πέφτω μα δεν πέφτω με τις στάλες τ' ουρανού
Πέφτω μες στον νου, σε παιχνίδια του μυαλού
Δεν έχω όμοια σκέψη με του διπλανού αμνού
Ο Λόγος μου είναι Απειλή, είμαι Δαίμονας Παιδί Θεού