Για Τον Κύκλο Μου (Gia Ton Kiklo Mou)

Αν ξερεις το τι μου συμβαινει ειμαστε φιλοι δεν ειμαστε ξενοι
Τι να 'ναι αυτο που χωριζει; τι να 'ναι αυτο που μας δενει;
Δηλωνουμε σημαδεμενοι το μονο που μενει
Να μεινει αναμμενη η φωτια που κρατα
Τα ματια ανοιχτα τη γυρα σφιχτα
Ολα τα υπολοιπα πανε μετα
Πρωτα υγειες επειτα χωσιμο στιχομυθιες
Δεν ξερω πορειες ευθειες
Δεν ξερω ποιον δρομο να παρω και κανω αλχημειες
Μπουκωνω το νου με αποριες
Το κρατος μισω με δικαζουν δε δεχομαι κατηγοριες
Ανηκω σε μενα κι αυτους που με νιωθουν εγω δεν ανηκω σε κατηγοριες
Διαφερουμε υποθετω και οι δυο το ξερουμε
Γιατι τοτε κακο να φερουμε; γιατι τρωτε γαμωτο οτι θελουνε;
Δε γινεται κατι να αλλαξει γιναμε μιζεροι πια στην πραξη
Το καλα ειναι πια ενταξει ποτε επιτελους θα μπει μια ταξη;
Κρατω τον κυκλο μου διπλα καθε φιλο μου
Δεν αλεθονται τα παντα δυστυχως στον μυλο μου
Ηπια τα μισα και ειπα τα διπλα στο φιλο μου
Πλημμυρισα απο σκεψεις τωρα κολυμπω στον Νειλο μου

Ηταν γραφτο το να δεθω
Οπου σταθω το ζω γι' αυτο
Οπου βρεθω εκπροσωπω
Παντα τον κυκλο μου
Ειναι ενας τροπος ν' αμυνθω
Επειτα να επιτεθω
Τιποτα δε θα φοβηθω
Οσο εχω τον κυκλο μου

Αισθανομαι εγκλωβισμενος σ' εναν κυβο διαστασεων φυλακισμενος
Δε σκυβω κεφαλι το στυβω τα χερια δεν νιβω ο Πιλατος σε μενα ειναι ξενος
Εμπιστευομαι λιγους μοναχα σα να 'μαι αποφυλακισμενος
Αν εισαι διπλα μου να 'σαι παντα μην εισαι εμπεριστατωμενος
Δε θελω να βγω κερδισμενος
Ισα ισα ζητω να με νοιωσουνε τις ωρες που ειμαι χαμενος
Σαλταρω σαλπαρω διχως εικονα λιμενος
Ειμαι λυμενος βλεπω οριζοντα ο βαρκαρης κατειλημμενος
Παιζουμε μονο για 'μας ειναι ο διαιτητης μιλημενος
Δικοι μου φυλανε τα νωτα μου και νιωθω καλυμμενος
Οταν ειμαι εκτεθειμενος ετσι νικω και ηττημενος
Εχω ενα κυκλο και για τον κυκλο μου ειμαι διατεθειμενος
Να πεθανω για τον κυκλο μου
Να ζησω για τον κυκλο μου
Να κανω για τον κυκλο μου
Να χτισω για τον κυκλο μου
Ανασαινω για τον κυκλο μου
Ελπιζω για τον κυκλο μου
Μονο για τον κυκλο μου
Ναι μονο για τον κυκλο μου
Εισαι εκει γιατι τα βλεπεις κι εσυ
Μεσα στη ζουγκλα του μπετον δινεις στα δεντρα ψυχη
Η καρδια σου δινει λογια κι απ' το στομα ηχει η σιγη
Δε σε εκφραζει οπως δεσμοι ρηχοι πυγμη
Δειχνεις στο κρατος που σε πνιγει απ' την πρωτη ρωγμη
Στιγμη δεν αφηνεις να χαθει γιατι
Ξερεις πως ειναι η ζωη μικρη
Και κυλα σαν το κρασι μες σε ποτηρι μπεκρη

Ηταν γραφτο το να δεθω
Οπου σταθω το ζω γι' αυτο
Οπου βρεθω εκπροσωπω
Παντα τον κυκλο μου
Ειναι ενας τροπος ν' αμυνθω
Επειτα να επιτεθω
Τιποτα δε θα φοβηθω
Οσο εχω τον κυκλο μου