Pamiętasz

[Zwrotka 1]
Składam przeszłość ze strzępów, które brudzą mi pamięć
Muszę pozbyć się tego raz na zawsze w atrament
Uporządkowałem traumę, trupy patrzą z szafy
Zamieszkały tu na stałe, nie mam jak się wyprowadzić
Jak koledzy z dzieciństwa, którzy przemycali w listach
Do taty na saksach, że nie ma co włożyć do garnka
Ich stary tymczasem za swoją pracę dostał Scanię
Czy dokładniej brawo do niej od 9 do 16 takie podziękowanie
Kapitalizm piękna rzecz
Nikt nie miał książki na stanie, każdy miał TV set
Nawet jak nie miał co jeść, to na pewno miał wódkę
W podstawówce kilka dzieci slash lodówkę na kłódkę
Byli młodsi od nas, mieli w domach otchłań
Kazali robić sobie loda pod groźbą noża
Brzmi śmiesznie jak masz 10 lat to takie nie jest
I gdy na każdej przerwie słyszysz, że ktoś cię zajebiе
To wątpisz w siebie, to mówisz nie wiеmj
Gdy zapytają cię, czy da się kochać siebie

[Zwrotka 2]
Pierwsza miłość, dziewczyna przyjaciela
Który na przepustce poszedł się wieszać, musiała ściągnąć go z drzewa
Pierwszy pogrzeb to właśnie ten kolega
Uczył mnie grać grunge, lokalna wersja Cobaina
Pierwszy mózgu wstrząs, leżąc kolanem w nos
Potylicą o podłogę, drugi podobnie kopem
Dla mnie nie był zaskoczeniem, a dla starych szokiem
Mieli swoje na tapecie, ojciec żegnał się ze wzrokiem
Nie umiałem to zrozumieć, ale kurwa nie musiałem
Miałem 13 lat, zewsząd chłonąłem frustrację
Otoczenia, ojca, dzieci bitych, ot tak
Brałem walkman i po nocach miałem z nim najlepszy kontakt
Dziś przerabiam tę traumę, jak Homeboy Sandman
Mam podstawę zrozumienia, a się bałem, że nie znajdę
I gdy witam się ze światłem, zawsze wraca do mnie to
Że w akcie swojej desperacji chciałeś bym stracił wzrok