Oda Hapsi

[Verse 1: Kodes Kahra]
Küçük bir odanın penceresi, gazetelerle süslü çerçeven
Tahtadan bi' sandalye, parçalanmış beton zemin, akan tavan
Akan zaman yaşın gerektiğiyle büyüdü psikolojik buhran
Çok küçüktün, çok çelimsiz bu küçücük odada
Büyüdü her şeyin neden belirsiz
Şimdi büyüdün ayağa kalk! Ölümü anlatayım, soğuk bi' morgda nefes alırken yüzüne bakmak istemiyorum
Herhangi bir akşam üstüydü kalabalık bir tren durağı tren geldi bindin adımlarla sessizdin her zaman ki tavırların
Ben soluna doğru yaklaşırken daraldın, bunaldın, yoruldun
Bi' yolcu kalktı soluna geçtin ve iki durak ve tren durdu
Kapı açıldı, yürüdün eline gazetе alıp büfeye doğru 35 kuruş gülümsedin ucuzmuş hayat yaptığın son alışvеriş buydu evlat

[Verse 2: Sorgu]
Güneşli bir pazar sabahı yine rüyasına girdiğim gecenin ertesi
Herkesi defetti başından, hazırla demiştim ilaç ya da halat
Bayat ekmek ve bi' çay hayatı kadar yavan
Ona bunu anımsatan kötü bi' adam; ben!
Onu görüyo'dum o beni duyuyo'du
Rolüm buydu, bana diyorlar şeytan!
Odası sessiz, perdelerle kaplı pis
Pencereler ve his dolu içi kaydolan
Hırsının azminin sesi pes etti dedim ki önce bi mektup yaz, benden bahset biraz senden, biraz da hızlı tükendiğinden, tükettiğinden
Ve damarını aç kaç banyoya, al eline jileti kapa gözünü
Vur onu vur onu oda hapsine son ver

[Nakarat]
Onu öldürdük gömdürdük
Onu geldiği yere geri döndürdük