K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
K.Bhta
Με τι μοιάζει όταν ανεβαινεις στο ποδιλατο
Ένα βροχερό απόγευμα όταν δεν υπάρχεις εσυ
Υπάρχει η απώλεια
Με τι μοιάζει όταν έχεις χαθεί στο κέντρο μιας πόλης
Όταν δεν υπάρχεις εσύ
Έρχεται κάποιος που λέει ότι θα σου δώσει τα πάντα
Και μετά από λίγο χάνεται
Τότε κοίταξε μακριά
Και είδε το κοπάδι να διαλύεται
Γιατί ο βοσκός είχε χαθεί
Στη προοπτική ενός ψηφιακού κόσμου
Εκεί που οι άνθρωποι ταυτίζονται με την εικόνα
Εκεί που όλοι αναρωτιούνται γιατί
Οι κόσμοι δεν συνδέονται ενώ όλα συνδέονται με το χάος
Και σκέψεις γίνονται τηλεφωνικά μηνύματα
Εκεί είναι κάποιος που νόμιζε ότι ήξερε
Όπου και να πήγε ήταν μόνος
Έσβηνε τα δεδομένα και μετά ξανά έγραφε
Στην ίδια μνήμη το ίδιο νούμερο
Με τι μοιάζει η ελευθερία
Όταν έχεις χαθεί
Τότε έρχεται κάποιος
Μες τη βαθιά νύχτα, στο βάθη σκοτάδι
Και ενώ δεν βλέπεις τίποτα μπροστά
Σου εξηγεί το δρόμο που θα πάρεις
Το τρόπο που βουτήξεις στο κενό
Το τρόπο που θα ζεις σαν χαμένος στο διάστημα