Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Η ομορφιά σου είναι μια ζωγραφιά
Που μου ’χει χαρίσει ο ουρανός
Στην αγκαλιά μου κοιμάσαι γλυκά
Και μένω άφωνος
Μες στο όνειρό σου καλπάζει μακριά
Ένα άγριο άλογο
Να στρέψω το βλέμμα μου κάπου μακριά σου
Μοιάζει παράλογο
Ο έρωτας, ο έρωτας
Αυτός είναι ο αίτιος
Που ξενυχτάμε πλέοντας
Στο χάος και στο έρεβος
Η ομορφιά σου είναι μια ζωγραφιά
Που είχα κρύψει μικρός
Σε κάποιο σπίτι που έμενε μόνος του
Χρόνια ο διάβολος
Μες στο όνειρό σου καλπάζει μακριά
Ένα άγριο άλογο
Θέλω να μείνω για πάντα κοντά σου
Τόσο παράλογο
Ο έρωτας, ο έρωτας
Αυτός είναι ο αίτιος
Το δάκρυ του παράφρονος
Το γαρ πολύν του έρωτος
Η ομορφιά σου είναι μια ζωγραφιά
Που μου ’χει χαρίσει ο ουρανός
Στην αγκαλιά μου κοιμάσαι γλυκά
Και μένω άφωνος