Nasle Man

[آلبوم فارغ / متن آهنگ «نسل من» از کابوس]

[قسمت ۱]
نسل من
نسلیه که هیچ‌وقت
نرسید به مقصد
نسل قرص، نسل دود
نسل خودکشی و حسرت
نسلی که ورقای تقویمو خط زد
از آینده‌ش تو ایران
ترسید و در رفت
سوخته، وقتی حتی اعتقاد
وصل به پول شه
اعتماد رو میشه خرید
مگه میشه ندید
همه‌ی جوونا افسردن
غربی‌ها تو آرزوها همه‌مون
دست بُردن
همه رد، ته خط
دست روزگار به ما
فقط زده چک
فرداتو می‌دونی از سر شب
نسل سیگارای عکس‌دار
همه مدل یا عکاس
علاف، گره‌های کوری
که هیچ‌وقت، نمیشن باز
فرو کردن تو مخت
اون‌ور بهشته
اما تنها بهشتِ این دنیا
بهشت زهراست
(عا)

[قسمت ۲]
میگن حتی درویش
تحفه‌ش یه برگ سبزه
منظورشون چیه، نمی‌دونم
ولی با سیلی، سرخ نمیشه
رنگ زردِ صورت نسلی که
با همه چیه، دست به یقه
ترا، تل، طبیعت
اسید، گُل، پنیر
همه منزوی، تنهایی شده مُد
بوده سینما از قدیم
الان فردین مُرده
فرهادی شده اسطوره
هویت پشمکه
هر کی پورشه زیر پاش
تنش گوچیه، میگن مَرده
دیدن این همه آدم تکراری
حسابی پیرم کرده
میگن روشن‌فکری
یعنی سکس، هنر
سیبیل و موی فر
کلا غلطه همه چی
اینا خوبه که
بد اونه، خودت باورت شه
دروغ خودت
یه آدم دیگه شی
وقتی که شلوغه دورت
نه! صبر کن
اینا هم که بد نیست
بد یعنی حال من
توی غروب جمعه
(بیا)

[قسمت ۳]
این روزا
به هر چی اعتقاد داری
میگن دروغه
پول خوبه، راست
حقوقِ باباته و
کاری که پول توشه
زندگی رو فرموله
دو راه هست
عرفان یا که بستنِ چشما
تو وجدان
یادمه می‌گفتن
کار، نشد نداره
ولی کدوم‌مون
آینده خودمونو
می‌بینیم تو پنت‌هاوس؟
اصلا گیریم که
امکان داره
ولی مگه کلا
چندتا برج هست تو تهران؟
هزار؟ جلو میلیون میلیون
آدمی که یاد گرفتن
هیچ‌وقت سیر نشن
همیشه دنبال بیشترن
انگار، رو پیشونی بعضی‌ها
نوشته میلیاردر
رو مال یه سری هم
لنگه یه امضاء
نسلی که توش
کوچیکه فکرا
به جا ساختن
فقط می‌خوایم
همو بزنیم کنار