Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Marianne Weber
Als de avond valt in de stad
Zoekt ze klanten want ze heeft nog niets gehad
Voor wat centen kan ze straks dat spul weer kopen
Ook al valt ze daarmee in het zwarte gat
Elke auto, die houdt ze aan
En ze vraagt een man om even mee te gaan
Wat een nacht ziet, kan het daglicht niet verdragen
Zonder liefde is ze met hem meegegaan
Een meisje huilt
Achter een masker van een lach
Een meisje huilt
Om wat het leven heeft gebracht
Verkoopt haar lichaam
Alleen maar voor dat witte goud
Kent geen liefde
Nee, niemand die ook maar van haar houdt
Een meisje huilt
Haar geest is leeg, ze voelt zich ziek
Een meisje huilt
Haar schone bed werd een portiek
Wat is er over
Van al die dromen die ze had
Ze is eenzaam en zwerft nu door de stad
Als zij opgaat in dichte mist
Want dat heeft het lot al lang voor haar beslist
Is er niemand op de wereld die zal vragen
Waar dat eenzame verslaafde meisje is
Een meisje huilt
Achter een masker van een lach
Een meisje huilt
Om wat het leven heeft gebracht
Verkoopt haar lichaam
Alleen maar voor dat witte goud
Kent geen liefde
Nee, niemand die ook maar van haar houdt
Een meisje huilt
Haar geest is leeg, ze voelt zich ziek
Een meisje huilt
Haar schone bed werd een portiek
Wat is er over
Van al die dromen die ze had
Ze is eenzaam en zwerft nu door de stad