Mohem Ni Baram

[قسمت یک: دانیال]
مهم نی برام که چی تو کمرته
منی که دکترا با چرخ دوختنم
همونم که می‌دونستم بَده
ولی حرف گوش نکرد
مهم نی برام که چه قدر خوشگلی
می‌دونم هر جون تله‌ست
همون‌طور که گرون‌تر از قبلی بودم
از نفر بعد ارزون‌ترم
مهم نی برام که چندتا هستن
منی که بهم میزد سرکار دستبند
عشقشو داشتم شر باشم من
هروئین کشیدم، دعوا کردم
مهم نی برام که بگیرم سرطان
اینم یکی از مرضام
من که هر روز می‌میرم
اصلاً بمیرم هم الان
مهم نی برام که پورش ندارم
پیاده‌ام تنهام پشت ندارم
خوشحالم برا چند دیقه لذت
به دختره مردم قول ندادم
مهم نی برام که عاشق چیم بشن
چی بگن راجبه این تِرک
بذار بگن زانو زده
اونا که نمی‌دونن چی بود باره این پسر

[همخوان: مهیار]
مهم نی برام یعنی بوسه روی طناب دار
یعنی نمی‌فهمم خیالی نیست تنهام بذار
مهم نی برام یعنی پشت خالی زانوی زخم
کسی چه می‌فهمه از این حال داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودمو به خاک زدم

[قسمت دو: دانیال]
نه به آرتیست بودنم و صدام می‌نازم
نه برام مهمه، لباس، قیافم
از همون روزی که دو نفر شدم
تو آیینه برا خودم کلاس می‌ذاشتم
می‌دونی که برا شعرامی شاهرگ
می‌دونم که توی نگام چیا هست
من بندَتما! اگه چشام سیاه رفت
قول بده ببخشی چراغ شی واسم
مهم نی برام، تخممه ترس
نمی‌خوام شهرت خز
کجا می‌خوای بری نوکرتم
مگه نمی‌دونی مُردنه ته‌اش؟
مگه نمی‌دونی فانی عمرا؟
بازیچه‌ایم برا بازی دزدا؟
مگه نمی‌دونی حقتو خوردن؟
مگه نمی‌دونی لاشی دنیا؟
مگه نمی‌دونی وقتی بچه‌ایم
عجله می‌کنیم زود بزرگ بشیم
یه وقتی می‌فهمیم که اشتباه کردیم که
شدیم یه پوست کُلُفتِ پیر
می‌دونم اینارو مهم نی برام
باید تو خودت شی خلاص
می‌دونم تو هم مثل من شدی
دیگه مخت نی جواب

[همخوان: مهیار]
مهم نی برام یعنی بوسه روی طناب دار
یعنی نمی‌فهمم خیالی نیست تنهام بذار
مهم نی برام یعنی پشت خالی زانوی زخم
کسی چه می‌فهمه از این حال داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم

[قسمت سه: دانیال]
مهم نی برام که کیه پشتم
مثل باد داره میره عمرم
رفتی و می‌دونستم چیه عقدت ولی
یه روز میفتی گیره عرضه‌ام
می‌شناسم خودمو رو حرفاش می‌مونه
می‌بخشه ولی از زخماش می‌خونه
همیشه جیب‌شو شریک با اون که
انگشت پاش از کفشاش بیرونه
من و افسردگیم
یاد بچگیم و سرخوردگیم
می‌رفت تو پیک‌های الکل یه ریز
اون همه پژمردگی
از خودم گِله دارم
خیلی رویا به خودم بدهکارم
همه کارامم نصفه کارست
مهم نی برام که بشه یا نه
هر کوفتی اومد جُلوم چند پُک زدم
جیبام خالی و پُر سَم شد رگم
وقتی از آشنا می‌خورم
چه توقعی دیگه از دشمنم
نمیرم بیرون چون انگیزه نیست
چون لا این مردم اندیشه نیست
دل نبند برا تو هم تش میشه این
چیه این دنیا که درگیرشیم؟

[همخوان: مهیار]
مهم نی برام یعنی بوسه روی طناب دار
یعنی نمی‌فهمم خیالی نیست تنهام بذار
مهم نی برام یعنی پشت خالی زانوی زخم
کسی چه می‌فهمه از این حال داغونه من
من ساختن بلد نیستم بگو چیو خراب کنم
زیادی یاد گرفتم چشمم دید و خراب شدم
من همون قمار بازم که مهم نی باختنم
من خودم زمین خوردم خودم و به خاک زدم