Ligo Ligotero

Είναι και που με πιάνει τρόμος
Γιατί ενώ στο κρύβω φαίνεται
Κι αν το μαζέψω αυτό σκορπάει
Κι είμαι ένας έρωτας που κρέμεται
Σε μια θηλιά και ξεψυχάει

Γιατί παλεύω μα δε γίνεται
Και να στο πω δε βρίσκω λέξη
Κι είμαι ένας έρωτας που αφήνεται
Και στα μαλλιά σου έχει μπερδέψει
Γιατί έτσι λάθος που το πάω

Θα γίνεται όλο και χειρότερο
Σαν ουρανός που δεν αρνιέται
Ούτε δέχεται
Πρέπει λοιπόν να σ' αγαπάω
Κάθε φορά λίγο λιγότερο
Και το λιγότερο με σένα
Δεν αντέχεται

Το ξέρω πάλι θα αποτύχω
Μια αγκαλιά πώς να στη δώσω
Νιώθω σαν ράγισμα στον τοίχο
Είναι και που φοβάμαι τόσο

Γιατί ενώ στο κρύβω φαίνεται
Κι αν το μαζέψω αυτό σκορπάει
Κι είμαι ένας έρωτας που κρέμεται
Σε μια θηλιά και ξεψυχάει
Γιατί παλεύω μα δε γίνεται

Και να στο πω δε βρίσκω λέξη
Κι είμαι ένας έρωτας που αφήνεται
Και στα μαλλιά σου έχει μπερδέψει
Γιατί έτσι λάθος που το πάω

Θα γίνεται όλο και χειρότερο
Σαν ουρανός που δεν αρνιέται
Ούτε δέχεται
Πρέπει λοιπόν να σ′ αγαπάω
Κάθε φορά λίγο λιγότερο
Και το λιγότερο με σένα
Δεν αντέχεται

Γιατί έτσι λάθος που το πάω
Θα γίνεται όλο και χειρότερο
Σαν ουρανός που δεν αρνιέται
Ούτε δέχεται
Πρέπει λοιπόν να σ' αγαπάω
Κάθε φορά λίγο λιγότερο
Και το λιγότερο με σένα
Δεν αντέχεται