As Perimeni T’ Antio

Στον ύπνο σου να λες να σκότωνα
Τα ολοφώτεινα
Τι σκοτεινό σε προτρέπει
Και κλείνεσαι σε γυάλα διάφανη
Όμορφη κι άυπνη
Στα χέρια κρύβεις ξυράφια
Οι άνθρωποι φως μου ενώνονται
Δεν εξισώνονται οι αγκαλιές με τ′ αγκάθια
Μη με φοβάσαι γιατί εγώ
Και νύχτα να 'σαι φεγγάρι θα σε δω
Κι αν τις μπορέσεις τις εξαιρέσεις
Σ όλους τους χρόνους σου ′χω το ρήμα αγαπώ
Ας περιμένει το αντίο
Κι ας γίνει και καπνός
Μπροστά μας είναι το πλοίο
Και ο ωκεανός
Ας περιμένει το σώμα
Πριν πει δεν σ αγαπώ
Έχουμε δρόμο ακόμα
Το θέμα ειν' ανοιχτό
Ας περιμένει το αντίο
Έμαθες με όσα έπαθες
Τα συναισθήματα
Να μην ακούς τι σου λένε
Κι αν δίνεσαι πάλι αμύνεσαι
Με θες παράφορα
Μα τέτοιοι δρόμοι σε καίνε
Και χάνεσαι στο οπουδήποτε
Και οπωσδήποτε
Σε αντίθετο μου σημείο
Οι άνθρωποι φως μου ενώνονται
Δεν εξισώνονται το έλα και το αντίο
Μη με φοβάσαι γιατί εγώ
Και νύχτα να 'σαι φεγγάρι θα σε δω
Κι αν τις μπορέσεις τις εξαιρέσεις
Σ όλους τους χρόνους σου ′χω το ρήμα αγαπώ
Ας περιμένει το αντίο
Κι ας γίνει και καπνός
Μπροστά μας είναι το πλοίο
Και ο ωκεανός
Ας περιμένει το σώμα
Πριν πει δεν σ αγαπώ
Έχουμε δρόμο ακόμα
Το θέμα ειν′ ανοιχτό
Ας περιμένει το αντίο
Κι ας γίνει και καπνός
Μπροστά μας είναι το πλοίο
Και ο ωκεανός
Ας περιμένει το σώμα
Πριν πει δεν σ αγαπώ
Έχουμε δρόμο ακόμα
Το θέμα ειν' ανοιχτό
Ας περιμένει το αντίο