Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Paul de Leeuw
Sprookjes kennen soms geen happy end
Ook al ben je dat, als kind, zo gewend
Met jou was voor mij een groot sprookjesfeest
Tot jij mij zei dat je nooit eerlijk bent geweest
Je gaat en voor ons valt het gordijn
Hoe het was, zo zal het nooit meer zijn
'k Weet dat ik, net als jij, toch weer verder moet
En wat hou jij je goed ondanks tranen te lachen
Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in
Huilen dat kan ik niet, 't heeft voor mij geen enkele zin
Doet zo'n pijn, leeg te zijn
Ik weet niet goed of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet
Maar wie weet, dat ik jou een keer vergeet
Net als bij sprookjes, ik het einde niet meer weet
Jij bent 't mooist wat mij overkomen is
Weet dat ik je mis, ons gelach en ons huilen
Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in
Huilen dat kan ik niet, 't heeft voor mij geen enkele zin
Doet zo'n pijn, leeg te zijn
Ik weet niet goed of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet
't Einde van ons sprookje is zoiets geks
Hoe mijn held wordt betoverd van een prins tot in een heks
Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in
Huilen dat kan ik niet, 't heeft voor mij geen enkele zin
Doet zo'n pijn, leeg te zijn
Ik weet niet goed of ik eigenlijk nou lachen of huilen moet
Lachen dat kan ik niet, 'k zie er de grap niet van in
Huilen dat kan ik niet, ook al is lachen mij vergaan
Nou tot ziens, 'k heb hier tegen op gezien
En wie weet: een keer dat ik wel weer lach
Misschien
Lachen om jou
Misschien