Κόντρα (Kontra)

[Hook:]
Μάχονται σώμα με σώμα τα εγώ, ψάχνουνε τον αρχηγό
Ποιο θα νικήσει εδώ; Ποιο θα βρει λύση; Ποιο θα πάψει να γρυλίζει;
Μάχονται σώμα με σώμα τα εγώ, ψάχνουνε τον αρχηγό
Με πατάς, σε πατώ, καταλήγουμε κάτω, χάσαμε εν τέλει κ οι δυό

[Verse 1:]
Μπήκαμε στη μάχη
Και οι δυό μας τα εγώ μας ψηλά να τα βάλουμε είχαμε ανάγκη
Λέγαμε ότι λάχει, μετά από ότι μάχη
Τα εγώ μας στεκόντουσαν βράχοι

Μα όχι εμείς, εμείς μοναχοί
Και οι δυό πειραγμένο στομάχι
Οι πρώην συμμάχοι
Στο ίδιο πρόβλημα απέναντι κ έτσι το πρόβλημα έγινε νάρκη

Θέλεις να μου σταθείς, μα δε προσπαθείς
Κάνεις το λόγο σπαθί, θες δε θες θα επιτεθείς
Μοιάζεις να μ' αντιπαθείς

Θέλω να σε καταλάβω μα δε μιλάς
Πώς τα λαμπάκια μου να μην ανάβω;
Απλά με κοιτάς, πώς θέλεις αυτό να το λάβω;
Πώς το μετράς;

Δεν έχει να κάνει μ' αγάπη και έγνοια
Η αγάπη είναι απλά μια έννοια
Θέλει διπλή κατανόηση
Εσύ κι εγώ ίσοι ψάχνουμε ευμένεια

Τη σχέση το μίσος μαραίνει
Αυτό σίγουρα δεν είναι κάτι νέο
Όσο αυτό μένει, το χάσμα βαθαίνει
Αφόρητο γίνεται πλήγμα όχι αμελητέο

Μιλώ στο κενό, μιλάς στο κενό
Σ' ακούω, κρατώ ότι θέλω εγώ
Μιλάς στο κενό, μιλώ στο κενό
Λες ακριβώς ότι είπα κι εγώ

Έχουμε το εγώ για οδηγό
Μα αυτό μεθυσμένο οδηγά ανεξέλεγκτα
Συνεπιβάτες εμείς το κοιτάμε
Κι ελπίζουμε αυτό να τελειώσει αναίμακτα

[Hook:]
Μάχονται σώμα με σώμα τα εγώ, ψάχνουνε τον αρχηγό
Ποιο θα νικήσει εδώ; Ποιο θα βρει λύση; Ποιο θα πάψει να γρυλίζει;
Μάχονται σώμα με σώμα τα εγώ, ψάχνουνε τον αρχηγό
Με πατάς, σε πατώ, καταλήγουμε κάτω, χάσαμε εν τέλει κ οι δυό
(x2)

[Verse 2:]
Κοντράρεις ακόμα γιατί σ' ειρωνεύομαι
Κι ας ότι λέω έχει λογική
Το ξέρεις γι' αυτό και εγώ δεν το δέχομαι
Να γίνει αυτό που θες στη τελική

Κοντράρω ακόμα γιατί ερωτεύομαι
Να 'μαι από πάνω σε κάθε πτυχή
Και μέσα μου ελπίζω να βγεις από πάνω
Να μάθω να χάνω, μα θέλει ψυχή

Και πάντα το χάνουμε κάπου στη μέση
Κάνουμε ότι μας αρέσει
Κοιτάμε ποιος πρώτος θα πέσει
Ή ποιος απ τους δυό μας το θέμα θα χέσει

Αντί να τα βάλουμε κάτω να δούμε πως έχουν τα πράματα
Ρίχνουμε αλάτι με πάθος ο ένας στου άλλου τα τραύματα

Γάμα τα

Και πάω να υποχωρήσω
Μα ξέρεις, θέλει συναίνεση
Τραβάς το πατάκι που πάω να πατήσω
Πατάς το κουμπάκι που φέρνει τη νέμεση

"Συγγνώμη δε θα συγχωρήσω
Να πεις άλλη μια προσβολή"
Λέω από μέσα μου στον εαυτό μου
Και τα καταπίνω, κι ας καίει η χολή

Ήρθε η μέρα που νιώσαμε αμήχανα
Γιατί συμφωνήσαμε στο ένα
Είχαμε μάθει ένα ποίημα να
Λέμε κ οι δυό να μη χάνει κανένας

Και 'κει είδαμε πως κάθε τσακωμός
Αν είναι για τη νίκη κανείς δε μιλάει
Εκτός αν ο λάθος θα πισωπατάει
Στο τέλος ο ένας στον άλλον γελάει