Κοίτα στα Μάτια (Koita sta Matia)

[Verse 1: Detro]
Είδα στα μάτια σου το σκότος
Αυτό είναι που με τράβηξε, τράβηξε και τη σκανδάλη
Και ο κρότος έβγαλε ηχώ
Με όραμα ένα τάγμα serial killers να οδηγώ προς τη μάχη
Δε βγάζω άκρη, με αυτά δεν βγάζω τίποτα για 'μένα
Σιχάθηκα τα παραμορφωμένα lyrics να μ' απολυθώνουνε
Την ψυχή και τη μέρα
Έδωσα χρώμα στον γκρίζο πίνακας της ζωής μου
Ραμμένο στόμα, δεν έχω πια αφού έσκισα τα ράμματα
Βαδίζω στο δρόμο που κάποτε μου έμαθε γράμματα
Μα τώρα πια, μοιάζει με σκονισμένο book σε μια γωνιά
Του μυαλού του ακροατή, του κοινού λογικού ανθρώπου
Ιδέες δεν έχω, δεν έχω εδώ στα μάτια το θήραμα κι από πίσω του
Να τρέχω, να το κυνηγώ μέχρι να το δω νεκρό
Και να μην ξεχνάς ποτέ ότι με αίμα βάφτηκε το Detro
Κοιτώ, στα μάτια μου κοιτώ και βλέπω σκύλο πονηρό
Βλέπω το μικρό μου όνειρο να γίνεται πραγματικότητα
Σιγά-σιγά θα φέρουμε την αλλαγή σε όλον το Βορρά
Με Δαίμονα Παιδί Θεού στο πλάι πανέτοιμο να φάει
Όλο το νότο
Όποιος κοιτάει στραβά, ποιος τσαμπουκά ζητάει;
Θα τον δεις να παραπατάει στους ρυθμούς που θα τραντάζουν την γκρισελά
Με τις γροθιές έλα
Γιατί το χάος μας κοιτάζει και γελά
Γυρνάω σελίδα ξανά
Κάνω παύση, βλέπω πως δεν παίζει δράση
Γιατί ζεις στο χάση, μείνε εκεί, εμείς πάμε γι' άλλα
Κι εσύ από κάτω να ζαλίζεσαι σε μια έρημη τρύπια μπάλα

[Verse 2: Δ.Π.Θ]
Μέσα στα ματιά
Καθρέφτης η ζωή που ξένοι το σπάνε κομμάτια
Συνεχώς μαζεύω μα δεν μπορώ να βρω τι έχασα στη διαδρομή
Bro, της μόνιμης βλάβης η εποχή τώρα σκέψη μου κάνει συχνά αποχή
Κι είναι κάτι στιγμές που δεν μπορώ πουθενά να δώσω προσοχή
Το τίποτα βάση δεν έχει
Στα ίδια μέρη που κάποτε απλά περπατούσε τώρα τρέχει
Ο θάνατος απ' το στομάχι του πόσο να απέχει, ε!
Εκμεταλλεύσου ότι δεν υπάρχει καλή ορατότητα όταν βρέχει να χαθούμε στο ταξίδι
Εδώ που μεγαλώσαμε ζήσαμε και ως τώρα μείναμε ίδιοι
Το πρόσωπο μου δεν αλλάζει μα παλιώνει μπροστά σε κάτι που δε σταμάτα
Το οινόπνευμα αγκαλιάζω κάποιες νύχτες τα χαράματα
Μιλώ κοιτώντας σε πάντα κατάματα
Θυμήσου, δεν οφελεί να βασίζεσαι σε θαύματα
Σφάλματα, κοπιαστικά χαμηλά μεροκάματα
Μ' όνειρα παλιά σαν φαντάσματα
Θα ακούς αλήθειες να βγάζω όταν είμαι γάμα τα
Πάντως καιρού πορείες η καρδιά χτυπά ασυνάρτητα, αρρυθμίες
Τονωτικό που βρίσκει θέση εκεί όπου αδειάζουν οι πλατείες
Στο κύκλο της χαμένης μου γενιάς επέτρεψέ μου να 'χω κάποιες απορίες
Σ' ένα ασταμάτητο κυνηγητό από χαμένες ευκαιρίες, συντονίσου
Με την αστική μου προβολή κι άσε πίσω για λίγο την άδεια ζωή σου
Ματιές κάτω από τροχούς οχημάτων είμαι δω, ζω το παρών και περιμένω το αύριο να πει τα υπόλοιπα
Σε μυαλού κόλλημα μα δε βγάζω νόημα
Στα πάντα βλέπω τόσες πολλές και διαφορετικές εκδοχές
Τι να αναλύσω, έτσι αναπτύσσω συναναστροφές
Παλιές μου γνώριμες μορφές που δε χαθήκαμε από τόσες και τόσες φόρες
Τα ματιά δεν αλλάζουν χρώμα μα βλέμμα
Δε γίνεται ποτέ να σου πουν ψέμα
Σε μια συζήτηση δίχως συγκεκριμένο θέμα
Κοιτά στα ματιά (-τά στα ματιά)